duy
bu þarkýyý benim icin söylemiþti Edit Piaf
ne kadar kaldýrýmlý þehir varsa
hepsinde...
dinlerken
kaldýrýmdan düþtüm diz üstü....

önce yýktým bütün beton evleri
sonra yüreðime gittim
elimde aþk ve sevme duygusu
yüreðime binalar diktim..
her binada onlarca kat
onlarca katta onlarca oda
her birine uzak bir isim kilitledim...
numara koymadým kapýlarýna
istediðimin içinde gezindim...
istediðim yüzü öpüp
istediðim ele, elimi deðdim...

zaman bilmez beni
ben de bilemem beni
ben
elindeki asaya ateþ yakan
zýr deli!..
"gel beri" desem
kaçacaksýn besbelli!..

"haber" yazan bütün gazeteler
duymadý sanýrým mevsimlerin yer deðiþtiðini
içinde insan ve çiçekler
bir de kuþlarla gelen leylek
cemrelere de ne oluyor yani!
biri düþer,düþmeye hazýrlanýr öteki
amaç
insana kötülük etmek deðilse...baþka ne olabilir ki!..

yok yok
küçük laflara inat kocaman sevdim seni
eli kýnalý kýza döndü buruþuk yüzüm
kararýverdi beyaza duran saçýmýn teli...

tam da çiçek açmýþtým
budanmýþ dalýmin kabuk aralýðýndan
þeftali çiçeði pembesiydi pembesi
meyveye duracaktým, kýzaracaktým
bir sabah, tan vakti
kýraðý yaktý, bitirdi
dönüp sordum Tanrý'ya

"sýrasý mýydý þimdi?"

offff!.... çek bakalým!
dalgalar alýp gidiyor seni!..

yol göründü yar
duracak deðilim
ne yaparsan yap gayrý!..
nasýlsa
bütün uzaklar ve bütün özlemler ölü þimdi!..

Bolu.31.05.08