‘’Seninkinden farklý bir adým atan birini görünce düþün ki seninkinden farklý bir marþý duymaktadýr...’’ THOREAU

o kadar çok iç seslerimi dinliyorum ki en sonunda hiçbir þey düþünmek istemiyorum. Bazen gidilen yol çok da düz olmuyor içinizden çýkan sese tezat. Ben oldum olasý diyalektiðe hayrandým... tez-antitez arasýnda ne kadar uçurum varsa benim içimde de o kadar heyecan vardý ortaya çýkacak sentezin hürmetine. Bazen karþýnýzdaki kiþinin düþünceleri sizi sorgulamaya yönlendiriyor bu konuda böyleyse diðerlerinde nasýl bir kat sayý uyguluyor diye. Ýþin mutfaðýna da inemediðinize göre... bence bazý müphem konularda ne antitez olsun ne de tez ya da olacaklarsa üçlemeye belki de ‘’gittikçe daha iyiye’’ yönelmesinler. Kendi konumlarýnda saðlýcakla kalsýnlar... mesut bir þekilde... düþüncelerin kategorilere bölündüðü ve de bölündükçe de daha da beter keskinleþtiði bir dönemde... herkesin kendi için ‘’ayný’’ olan marþ(lar)ýn etrafýnda toplandýðý bir sancak bu evren... ne arada heyecanlandýran çarpýmlar ne de bölünmeler...