Saatlere Yenik Düþtüm...
Yine saatlere yenik düþtüm gecenin üç buçuðu, yine seni beklediðim bir gecenin sabahý yaklaþtý. Gecelerim özlem kokuyor, senden, sevginden, sýcaklýðýndan yana. Biliyorum yine gelmeyeceksin, biliyorum ama anlatamýyorum þu deli gönlüme… Aslýnda o da biliyor senin gelmeyeceðini, gelemeyeceðini. Lakin, senin gelebilme ihtimalini yaþamak ona haz veriyor. Senden yana hayal kurmaktan usanmýyor…
Saatlerle yarýþtýðým, saatlere yenik düþtüðüm, saatlere isyan ettiðim þu anlarda, aslýnda odam senle dolu… Yanýmda sen varsýn, biliyor musun…? Ellerim ellerinde, gözlerim gözlerimde, sýcaklýðýn tenimde… Odam senle dolu, içtiðim kadehi seninle kaldýrýyorum; bir yudum sen, bir yudum ben içiyoruz, paylaþýyoruz, her þeyimizi olduðu gibi kadehimizi de. Çalan aþk þarkýlarýný birlikte fýsýldýyoruz… Þimdi de göðsüme yasladýðýn baþýna, baþýmý koyuyorum… Saçlarýný ellerimle sarýyor, seviyor, tarýyorum… Sonra uzanýyoruz sýrt üstü, gökyüzünde yýldýz kümelerine dalýyor gözlerimiz ve kayboluyoruz… Bir masal mutluluðu derinliðinde coþkuyla atýyor yüreklerimiz… Ardýmýzdaki Kazdaðlarýnýn oksijenini soluyor, bir þarkýnýn bestesi gibi ahenkle nefeslerimiz…
Ve bir saatin vuruþuyla irkiliyoruz, kýrýlýp dökülüyor her þey… Ne çabuk, ne çabuk geçmiþ saatler yine… Bir daha kahroluyorum, kasvetli gri kara bulutlarla aðaran güne lanet edesim geliyor…
Saatin sesinden, saatin akrebinden yelkovanýndan ve gündüzü karþýlayan sabahlardan nefret ediyorum… Nefret ediyorum, gecelerimi benden aldýklarý için, gecelerime sýðmayan düþlerimi, hayallerimi çaldýklarý için…

Saatler geçsin Ýstiyorum...

Ýþte yine sabah, yine günlük maddeci telaþlar… Ýþe gideceksin geç kalma… Maaþýný hak edeceksin çalýþmakla ya… Ve yola koyulacaksýn ister istemez; durakta, otobüste, çarþýda, caddede, iþyerinde yine asýk suratlar bekleyecek seni; ya da sahte gülümseyiþler, sahte dostluklar, sahte alýþveriþler, gün boyu seninle olacak…
Bak senin yine de bir iþin var, karnýný doyuracak bir aþýn var; baþýný koyacak bir yastýðýn, giyinecek bir kumaþýn var diyecek birileri sana… Ruhlarýn kafeslere kilitlendiði ve ruhlarýn kafeslerinin kapýlarýndaki demir çubuklarý sarstýðý günümüz dünyasýnda… Ayný dil ile konuþup, ayný kelimeyi ayrý anlayan insanlarýmýzýn dünyasýnda…
Ve ruhum, kendi lisanýyla yalnýzlýðýný paylaþacaðý akþamýn zifiri karanlýklarýna kavuþacaðý saatleri beklerken, yine saatlere isyan ediyor; aðýr aksak yürüyen akrebine yelkovanýna…

Kendimi Daha Net Görüyorum...

Ama sevmiyorum iþte, içimden gelmiyor, gündüz gözüyle bakmayý, yaþamayý; gündüz gözüyle dünyayý görmeyi… Tahammül gücümün tükeniþe gidiþini görmek istemiyorum…
Umurumda da olmuyor; ne yoklar yoksulluklar, ne toklar tosuncuklar… Umurumda olmuyor ne düþenler, düþürülenler; ne þiþenler þiþirilenler…
Lakin kendimi de daha net görüyorum gündüzün gözüyle; kendi düþüþüm, yýkýldým diyemem ama, kendi kýrýlýþlarým zor geliyor kendime… Canlarýmýn, can yoldaþlarýmýn, yüreðimden parça parça kopup düþmeleri, savrulmalarý… Onlara; fýrtýnada tutunacak dal olamamak, yaðmurda bir çatý, karda bir ocak, güneþte bir perde olamamak beni kahrediyor… Bozulmuþ bir pusula gibiyim; çölde susamýþ, yolunu yitirmiþ canlarýma rehber, yoldaþ olamamak beni kahrediyor…
Seni aþkla sevdiðini söyleyen bir yürekle aranýza; saatlere sýðmayan yollar, göðü yaran daðlar konulmuþ. Sesini uçuramazsýn oralara, rüzgarlarýn önüne setler kurulmuþ. Atmak istediðin her adýma engeller vurulmuþ… Sana gel desem boþ; kendime git desem boþ…

Saatler Umurumda Olmayacak...

Kýzým, sil gözyaþlarýný aðlama,
Sen daha yolun baþýndasýn…
Henüz on sekiz yaþýndasýn…
Sen güçlüsün, güçlü olman gerek,
Deðil ayakta durmak, koþman gerek…
Sende cevher, sende yürek,
Kendini bulmalýsýn,
Gözlerinin maviliðindeki
Ufuklarýna yol almalýsýn…


Oðlum, sen de onbeþ’ini aþtýn
Kaderin cilvesi bu, haklýsýn
Bu anlam veremediðin uzaklara
Nasýl düþtüðüne sen de þaþtýn
Kanatlarýmýn altýndan nasýl da uçtun
Kar, kýþ; bahar, yaz derken
Her yýl birkaç þehir,
Birkaç kasaba daha uzaklaþtýn…

Özlemlerim boþ, çarelerim boþ…
Yüreðimdeki ateþler de küllenmeye yüz tuttu artýk
Sevgilerim boþ, kaygýlarým boþ…

Ama ben henüz düþmedim:
Verin gecelerimi bana, hayallerimi verin
Yeniden bakayým þu kahrolasý hayata…
Gecelerimde sarayým en derin yaralarýmý
Gecelerime býrakayým en koyu karalarýmý
Yeniden haykýrayým gündüzlerin göðsüne göðsüne
Artýk saatler umurumda olmayacak
Akrep ve yelkovaný, çevireceðim tersine…

26.05.08 biradam_x