I.
Hep mi güzeldin, yoksa o gün mü bütün güzelliðin üzerindeydi? Birden alnýmý bir duvara çarpmýþ gibi oldum. Bir duvarmýþým da apansýz yýkýlmýþ gibi oldum. Bir çiviymiþim de bir duvara çakýlmýþ gibi oldum. Duvarlarýn arkasýný görür gibi oldum. Kalbim bir duvarla çevrilmiþ gibi oldum. Dünyanýn geri kalanýndan bir duvarla ayrýlmýþ gibi oldum. Bir duvarmýþsýn da yanýna gömülmüþ gibi oldum.

II.
Hep mi maviydin, yoksa yanýmdayken mi bütün maviliðin üzerindeydi? Bakýþýn o kadar maviydi ki gökyüzü ve denizler birleþse, ancak o kadar mavilik bir araya gelirdi. Bütün ressamlar maviyle çalýþsa, ondan çok daha mavi. Herkes ayný anda mavi bir þey düþünse, yaklaþýk o kadar mavi. Hani çöllerin kumlarý maviye dönüþse birden, belki o kadar mavi. Mavi bir kar yaðsa kýþ boyu durmadan, o kristal tanelerin toplamý kadar mavi. Bulutsuz bir günde dünyaya baksam aydan, o kadar güzel ve yuvarlak bir mavi. Boðulsam da bir okyanusta dibe çökmem yüz yýl sürse, öylesine koyu ve derin bir mavi. Elimayaðýmgözümsaçýmsakalýmkalbim, benliðim maviye keserdi ya, sen de görürdün, iþte onun gibi bir mavi.

III.
Dünyaya bir uçurum olarak mý geldin, yoksa uçurum olmayý mý sevdin? Ucundan kaç defa düþtüm de yine uslanmadým. Gidince bir yaným uçurum kaldý, ikide bir yuvarlanýp düþtüm. Hayat uçurum oldu, bakmaya korktum. Uçurum kýyýlarýna gittim her fýrsatta, tam düþerken tutmak için dikkatsiz çocuklarý. Uçurumlarý kýyasladým boþluðunla, eksik kaldýlar hep yanýnda. Uçurum bitkileriyle söyleþtim ot dilinde; dünyaya yan tarafýndan gelip yatay büyüyen uçurum aðaçlarýyla konuþtum. Deniz kuþlarýný seyrettim ayaðý denizle öpüþen uçurumlarýn terasýnda. Martýlar ne çok uçtu; ne çok þey anlattýlar uçurumlarda biten aþklara dair.

IV.
Hep mi hayaldin, yoksa gidince mi hayale dönüþtün? Senin için yazdýðým þiirlere bakýnca anlýyorum; sahiden varmýþsýn. Þimdiki sana bakýyorum; sanki sen hiç yokmuþsun. Aynada gözlerimi inceliyorum; sana çok baktýðý o kadar belli ki, yaþlanmýþ erkenden. Senden haber alýyorum; aslýnda hiç varolmamýþsýn. Dilime yapýþan kelimeleri tekrarlayýnca inanýyorum; “sence” diye bir dil konuþurmuþum. Unutmanýn ilmini çalýþýyorum; olmayabilirmiþsin. “Düþ nedir?” diye düþünüyorum; galiba senin gibi bir þeymiþ. “Peki, gerçek?” diyorum; belki sen olabilirmiþsin.

V.
Güzeldin, gördüm
Maviydin, sevdim
Uçurumdun, düþtüm
Hayaliz, bildim...