Gönül topraðýmýza ekeceðimiz sevgi tohumlarý büyüyüp dal budak sardýkça tüm güzel yürekli insanlara hayat bahþedecektir. Hakk dostu, Allah âþýðý Yunus Emre’nin “Yaratýlaný severiz yaratandan ötürü” görüþleri doðrultusunda birbirimizi hiçbir çýkar gözetmeksizin Allah için seveceðiz.

Sevgisizlik ve iletiþimsizlik insanlarýmýzý adeta kuþattý. Küçülen dünyamýzda dolaþýp, gönül ve kalp fakiri insanlarý gördükçe görevimizin ve sorumluluðumuzun ne kadar büyük ve ne ölçüde önemli olduðunu görmemek, sezmemek mümkün deðil.

Günümüzde insanlar her ne kadar akýl ve irade sahibi olsalar, dünyayý çok iyi düzenleseler, zevkler ve lezzetler için de yaþasalar da, yine de huzurlu deðiller. Gökyüzünü Güneþ ve Ay’la, yýldýzlar ve sistemlerle; denizleri rengârenk mahlûkatla; arzýn yüzünü insanlar ve hayvanlar için her mevsim sayýsýz nimetlerle donatan, tanzim ve tezyin eden, merhameti sonsuz olan Allah bilinmeyince, bütün güzelliklerin kýymeti bilinmez, manasý anlaþýlmaz hâle geliyor.

Dünya ve ahiret hayatýnýn, huzur ve saadet kaynaðý olan Allah ve Rasulullah’ý sevdirmeyi en büyük ideal ve görev bilen, bu yolda rahatýný, istirahatýný terk ederek, sevdiklerinden ayrý, gurbeti iliklerine kadar yaþayan, gece-gündüz koþma, hakka ulaþma ve ulaþtýrma yolunda azimli ve kararlý, gönül fatihleri ve ruh mimarlarý, herkesin dünya nimetlerine takýlýp kaldýðý günümüzde; menfaat, makam, þan, þöhret ve þehvet gibi bütün engelleri aþarak, hizmet aþkýyla hareket ediyorlar.

Gönül fatihleri ve ruh mimarlarý; pusulasýný kaybetmiþ, yol ve yönünü bir türlü tayin edememiþ, kalpleri bulanýk, beyinleri sarsýk, duygularý ve uzuvlarý kirlenmiþ insanlarýn hizmetine koþma, ellerinden tutma, aydýnlýða kavuþturma, çoraklaþmýþ sinelerini âb-ý hayat olan hakikatlerle sulama ve bunu hayatlarýnýn gâyesi bilip, bu yolda her türlü sýkýntý ve güçlüðe katlanmayý görev bilmektedirler.

Bu ne müthiþ bir iman ve ahiret þuuru, ne müthiþ bir gözleme, hesap duygusu ve ne müthiþ bir insanlýk sevgisidir ki; aþk ve þevkle gerilime geçerek, fedakârlýðýn her türlüsünü yaparak, gözleri yaþartan tablolar sergilemektedirler. Rahat ve istirahatlarýný; batmýþlar, düþmüþler için terk ediyor, sevdiklerinin hasretiyle yanýp tutuþuyor ve gece-gündüz, düþmüþ ruhlarý kaldýrma yolunda çok ciddi gayret sarf ediyorlar.

Bütün sýkýntýlarýn kaynaðý, inançsýz, sorumsuz insan olduðu gibi, sevginin, emniyetin kaynaðýnýn da hesap endiþesiyle kývranan insan olduðunda þüphe yoktur. Hazan vurmuþ sonbahar yapraklarý durumuna düþmüþ insanýmýzýn, þefkatle ve merhametle kucaklanmaya, ruhlarýna inilip gönüllerinin tamir edilmeye ihtiyacý vardýr.

Karanlýðý boðan güneþ gibi, küfrün, cehalet ve dalâletin tüm dünyayý tehdit ettiði günümüzde, Kuran’ýn nuru yeniden doðuyor, caný dudaðýna gelmiþlere hayat ve ruh oluyor. Her türlü dünya nimetlerine sahip olan, teknolojinin her türlüsünden istifade eden, balýk-deniz misali, nimet denizlerinde yüzen insanoðlu, huzur bulamamakta, bir türlü sýkýntýdan kurtulamamaktadýr. Kurtuluþ; yanýlmaz ve yanýltmaz, kâinatýn iftihar tablosu eþsiz lider; Hz. Muhammed`i s.a.v tanýmak ve tanýtmakla olacaktýr. Bu ihtiyacý hisseden dünya, geçmiþte olduðu gibi, sonsuz olan ilâhi nûr`a koþuyor.

Günümüzdeki nesillerin özellikle gençlerin, korkunç derecede bozulduðu halde imana, Kuran’a ve Efendimiz`e s.a.v yönelmeleri gösteriyor ki, insanlýk, yaratýlýþýnda olan gerçek hakikati arýyor. Kur`ân ahlâkýný yaþayarak güzel örnek olur, muhtaç gönüllere doðruyu ve hakikati anlatabilirsek, kelebeklerin ýþýða koþtuðu gibi onu tanýyan herkes O’na koþacaktýr.
O, sinelerimizde Hz. Ebubekir`e r.a muhatap olduðu an gibi taptaze. Rabbimizden sonra, kâinatta ondan daha sevimli kimsemiz yok. O’nun yaydýðý nura engel ve perde olmadýðýmýz takdirde, bir filiz gibi gönüllerde yeþerecek ve nûru kâinatý saracaktýr.

Efendimiz’i s.a.v kýymeti ölçüsünde tam tanýyamadýk ve tanýtamadýk. Anlayamadýk, anlatamadýk. O`nu gerçek manada tanýyanlar canlarýný, mallarýný, her þeylerini feda ettiler. Yeniden ayný ruhu temsil edeceðine inandýðýmýz, dünyanýn her yerinde O`nun adýna bir neslin diriliþi gerçekleþmektedir. O`nun nurlu atmosferine girenleri elbette O, þefkat dolu sinesine basacak ve onlarý mahrum etmeyecek, ellerinden tutup sahip çýkacaktýr.

O`na koþmayan, yollarda þehvete, þöhrete, gurur-kibir ve menfaate takýlýp kalanlar er-geç piþman olacak, ellerini dizlerine vuracak, ama o zaman her þey bitmiþ olacak, piþmanlýk fayda vermeyecektir.
Ýnsan tanýdýðýný, yakýnlýðý ölçüsünde sever.

Bilmediðine karþý seviyesine göre uzak durur, bazen nefret eder, düþman olur. Bütün kâinat emrine verilen insan nereden gelir, nereye gider, görevi nedir? Elbette bu önemli sorulara cevap bulmasý gerekir.
Ýnsanýn; kabiliyeti ilimle geliþen bir varlýk olmasý itibarýyla, mutlaka kâinat kitabýný anlatacak, sýrrýný çözecek, yaratýlýþ gayesini kendisine duyuracak, varlýk aðacýnýn çekirdeði ve olgun meyvesi olan, âlemlere rahmet olarak gönderilen nûra ihtiyacý vardýr.

Bizler O`nunla gerçeði, doðruyu, eþyanýn hakikatini, Rabbimize saygý ve itaati, ana-babaya, büyüklere hürmeti, küçüklere þefkati, dul ve yetime, yolda kalmýþa, yakýn akrabaya yardýmý hep O`ndan öðrendik. Dünya pazarýnda ahiret ihtiyaçlarýmýzý O`nunla elde ettik. Gidip gelmeyeceðimizi, sorgulanýp hesap vereceðimizi, düþtüðümüzde elimizden tutacaðýný, günahlarýmýzdan af dileme yollarýný yine O`ndan öðrendik.

Ya Rasulallah! Ufkumuzda doðduðun günden bugüne sinelerimizdeki kin ve nefret, yerini þefkat ve merhamete býraktý. Gönül topraðýna ekilen sevgi ve güzellikler meyveye dönüþtü. Ya Rasulallah! Seninle kâinat manasýný buldu. Ýnsanlýk sýkýntýlardan kurtuldu. Açlar seninle doydu. Dul ve yetimlerin yüzü seninle güldü. Buna raðmen, þeytan ve avaneleri seni en büyük düþman gördüler. Yýlan ve yarasalar senden hep rahatsýz oldular. Neticede hepsi maðlup oldular. Ýçleri kin ve nefretle dolu, hüzün ve kederden boðuldular. Bütün bunlar imtihandý. Aþtýn bütün engelleri, ulaþtýn sonsuz âlemlere. Firdevsler sýktý seni. Döndün aslî görevine.

Ömür bir füze hýzý ile ilerliyor. Bir daha elde edilmesi mümkün olmayan fýrsatlar büyük bir hýzla elden kaçýyor. Eyvah deyip piþman olacaðýmýz gün mahþer bizi bekliyor. Piþmanlýklarýn çare olmadýðý o güne, burada hazýrlýk gerekiyor. Yarýn yaparým deðil, bugünkü iþe yarýyor. Evet, bizim için en emniyetli, en güvenilir yol; gülmeyip aðlayan, aðlayanlarý güldüren mahzun Peygamber’in vapuruna binmek olacaktýr.
Rabbimden tüm gönül dostlarým adýna bu vapura binenlerden olmamýzý diliyorum. Rabbim yâr ve yardýmcýmýz olsun. Hayýrlara imza atýlmasýný umduðum bu sitede her türlü güzelliklerin yaþanmasýný arzu ediyorum.

Gönül çaðlayanlarýndan akacak olan damlalar yüreðimizde hâleler oluþtursun. Gönüller arsýnda kurulan dostluklar daim ve hayýrlý olsun. Görünmeyen gönül kablolarýyla bizleri birbirine baðlayan herkese selam, saygý ve muhabbetlerimi sunuyorum. Gönüllere köprü, kalplere nurlu kapýlar açanlara ne mutlu! Selam ve sevgilerimle. Allah’a Emanet Olun.