SON MEKTUP

Sözler uzadýkça uzadý, karanlýk geceler bitmez diyen bir gönlüm vardý. Ya þimdi sevdiðim ne haldeyim bilir misin? Ýyi kötü geçen hiçbir günüm bilmemiþtin. Bu günümü de bilmeyeceksin artýk.
Þimdi bir anda kararan günlerim bir anda aydýnlandý. Belki de aþkýn nurani ýþýðý aydýnlattý yollarýmý. Koskoca bir kabustan uyandým artýk. Yüreðimdeki o güzel duygularý meðer kendi kendime zehir etmiþim. Kendime beyhude hayallar kurup periþan olmuþum. O uzun kara yýllarý sanki uzun kara bir gece gibi yaþayýp kurtuldum o vebalý günlerden. Yorgun uykusuz bir gece geçirmiþ gibiyim. Ne kadarda kýsa geliyor insana. Þimdi tatlý tatlý tebessüm ediyorum kendime. Kararan umutlarým bitti. Bir anda huzur, umut doldu yüreðime. Tertemiz bir bahar sabahý var artýk duygularýmda. Ne güzel duruyor o kuþlar o bitkiler. Onlarda týpký insan gibiler. Solarlar, hoyratça çiðnenirler, bazen de tertemiz insanlarýn elinde tatlý sözlerle okþanýrlar. Ýþte o aðaçlar o çiçekler bir tek sevgi için belki de her bahar yeniden merhaba diyor insanlara. Þimdi tertemiz bir gül kokusu gibi gönlüm. Duygularým tertemiz ve saf olarak döndü bana. Bahar dallarý misaliyim. Aklýmda tek bir þey var artýk. Yalnýzca aklýmda deðil her yanýmda tek bir þey görmek istiyorum. Her tarafa saçýlmýþ hayatýn biricik gayesi olan mutluluðu görüyorum. Ne büyük nimetmiþ mutluluk. Ve ondan uzak kalmak iþte en büyük azapta buymuþ dünyada. Nasýl ki mutluluðun bittiði yerde hüzün baþlýyorsa, þimdi de hüznün bittiði yerde mutluluk baþlýyor. Uykularým deðiþti. Uykumda huzur, uyanýþlarýmda huzur var. Duygularým tazelendi, deðiþti. Sanki görünmez bir el deðdi gönlüme, yeri belli olmayan þekli belli þekli belli olmayan zehiri çekip aldý içimden. Ciðerlerime tertemiz havalar dolduruyorum. Kaçmýyorum artýk her bir varlýktan. Þimdi her bir varlýða koþup sizleri seviyorum ey dilsiz ama gönlü büyük varlýklar demek geliyor içimden. Ýþte anlatamadýðým bir duygu içinde, akýyor içimdeki sevgi seli.
Gönül gözümle huzuru görüyorum artýk. Þaþýyorum kendime. Ben miyim bu mutlu umutlu adam diye. Et gözlerimin görmediðini, gözleri olmayan gönlüm ile görüyorum artýk. Yunusun niçin aþkta yanarken huzur bulduðunu anlýyorum az çok. Boþuna yoðrulup piþmedi aþk otaðýnda. Dile kolay kýrk yýl yandýkça yandý piþti Yunus Emre. Belki ilahi bir aþk deðildi bizimki, ama mutlu olmaktý iþte aþk. Aþk sorular içinde boðulan bir dünya deðilmiþ. Bildikçe tanýdýkça daha çok sevmek, sevdikçe huzura ermekmiþ. Ne güzel þey sevmek. Sevdikçe mutlu olup ulaþýlmaz bir hazzýn içinde hayran hayran dolaþmakmýþ. Hani aþkýn bittiði yerde hayranlýk baþlar, hiçbir kelime ile anlatamayýz da sadece gönül görünmez bir huzur ile dolar ya, þimdi öyle bir yerdeyim.
Artýk aþký hiç tatmadým sevmedim sevilmedim diyemem. Aþký, aþký yarataný, yaþataný, aþkýn yaþattýklarýný, aþk içinde yaþadýklarýmý sevdim yeniden. Ne büyük haksýzlýk etmiþim geçen günlerime. Bir ama gibi bakýp görememiþim o güzel günleri boþ yere heba etmiþim. Þimdi az çok idrak ettim aþk denilen varlýðýn kim olduðunu. Korktuðum kaçtýðým en berbatýndan üzüldüðüm karanlýklardan geçip aydýnlýða geldim yeniden. Þer dediðim þey meðer bir büyük armaðanmýþ bana. bilmek hissetmek ama anlatamamakmýþ aþk. Dosdoðru bir insan olduktan sonra her þey güzel oluyormuþ meðer. Ve insan ancak kendine düþman yada dost oluyor ey sevdiðim.
Ya seni hiç tanýmasaydým aþk. Ýþte asýl o zaman beyhude yaþadým derdim kendime. Senin derdin de güzel, nimetin de. Hep kor alevler ölümcül bir varlýk bilirdim seni. Þimdi rabbime ne kadar þükretsem teþekkür etsem azdýr. Elbette azdýr. Ne güzel þu gönül. Ne güzel þu gönlün içinde güzellikleri barýndýrmak. Ve o gönle sonsuz bir aþký yerleþtirmek. Ve o aþkla her þeyi sevmek.
Aþk sevilmesi gerekeni sevmektir. O sonsuz gücün ve affetmeyi çok seveni sevmek var ya iþte aþkýn ta kendisi. Allah sevgisinin sonsuz bir sevgi, sonsuz bitmeyen bir dostluk mutluluk içinde yaþanacaðýný anladým. Þimdi ummadýðýn kadar mutlu ummadýðýn kadar huzurluyum. Ýnsaný aþk, aþký Allah yüceltiyor. Ve Allah’a aþýk kullar ise en yüce mertebelerin sahibi oluyor. Yaralarýmý yaradaným sardý. Hamd olsun yegane tek yaracýmýza.
Aþk güzellik içindeki güzellik… Tek kiþilik olmayan büyük bir nimet. Hele ki bu ilahi bir aþksa kim mutsuz edebilir ki insaný. Ýnsan gönlüne Allah aþký düþünce, huzura, hayranlýða doyuyor. Bitmek bilmeyen bir nimet azýðý oluyor. Sevgilinin can azýðý aþktýr demiþler. Ne büyük bir söz. Ne büyük bir nimetsin sen ey aþk.
Aþk; insan dilinin anlatamadýðýn diyemediði, aklýn anlama sýnýrýn çok ötesinde kainat kadar büyük bir sýr ve nimet. Akýl bir yerde yorulup kalýyor. Bir sýnýr var orayý geçemiyor iþte. Oysa gönül hiç yorulmadan arayýp buluyor. Yeter ki insanýn gönlüne mevlasýnýn aþký düþsün. Uzadýkça uzamasýn artýk sözler kelimeler. Ýncinmesin aþk, incinmesin gönül dünyamýz
Ve sana son sözüm ey sevdiðim, Kim gönlünde hakiki bir aþk taþýyorsa Allah ona cehennemi haram cenneti helal eylesin.
Ve rabbim sana her iki cihanýn da en güzel nimetlerini versin.
Bir gün aþký bulman en güzel aþký yaþaman duyman hissetmen dileðiyle,

Hoþça kal

Ahmet Öztürk