Ben Bir Münzeviyi Anlatmak Ýçin Yaktým Zihnimi…

Saliha Malhun

Sessiz ve renksiz bir dili vardýr ilhamatýn…
Ýlk oradan baþlar görmeye kâinatý heveskâr, ilk orada ölmeye baþlar. Nedir ki aklýmýz? Beyaz sayfalarda titreyen bir gölge deðil mi? Oysa… Oysa bir avuç toprak olduðunu önceden bilse insan
Savurmaz mý küllerini daðlardan? Sormaz mý suallerin en yeþilini, en mavisini, en beyazýný? Bir damla melek olup düþmez mi topraða? Hafýza bir kurtçuk gibi zihni oydukça zaman bir yýlan gibi sonsuza kývrýlýr. Ben bir münzeviyi anlamak için yaktým zihnimi… Ben bir münzeviyi anlatmak için yaktým dilimi… Münzevi denizi boþaltmak için gemisiyle su taþýr... Münzevi her mevsim gitmenin telaþýndadýr…
Ve o güzel atlar, o güzel atlar münzevi için vardýr. Münzevi; bir sevda mevsimi geçer de veremez nefesini. Karanlýk duygular, masmavi gökyüzü, ruhunda fýrtýnalar. Münzevi; aþkýn çemberinde, hasretin izinde, gerçeðin peþindedir...

Gözsüz ve dilsiz bir hali vardýr ilhamatýn…
Ýlk orada gözleri kapanýr heveskârýn, ilk orada dili hayretle tutulur.
Yazdan kýþa, kýþtan bahara geçer. Ruhu daðlarda, ayaklarý gidip gelmelerle savaþtadýr. Zaman hep aynýdýr ve münzevi aklýný zamandan önce ve sonra kullanýr. Duyduðu her ses bir esmadýr, daðlarýn en doruðuna çaðýrýr.
Biraz ýþýk… Biraz rüzgâr… Biraz… Biraz da zikirdir Münzevi; otlar, çiçeklerle beraber sallanýr… Nasýl olsa bekaya savrulmuþtur baþý
Nasýl olsa “an” kusursuzdur. Ben bir münzeviyi anlamak için yaktým zihnimi
Ben bir münzeviyi anlatmak için yaktým dilimi… Münzevi denizi boþaltmak için gemisiyle su taþýr… Münzevi her mevsim gitmenin telaþýndadýr… Ve o güzel atlar, o güzel atlar münzevi için vardýr. Münzevi; bir sevda mevsimi geçer de veremez nefesini. Karanlýk duygular, masmavi gökyüzü, ruhunda fýrtýnalar. Münzevi; aþkýn çemberinde, hasretin izinde, gerçeðin peþindedir…


Gözsüz bir gözü vardýr ilhamatýn…
Ýlk orada bakýþlarý okyanusa dönüþür heveskârýn, ilk orada 'su'ca görür ve tanýr.
Bir nazar boncuðudur gözleri, dönen feleklerin ucuna göz deðmesin diye takýlýr.
Gecenin içinde uçuþur nefesi, sabah aynalarý yakaza halinde kýrýlýr. Ve döndükçe münzevi, kâinat tennure eteklerinde savrulur. Bir damla yaðmur… Bir damla kan… Bir... Bir de kar tanesidir münzevi; döndükçe yuvarlaklaþýr. Ýlhamat vecd halindeyken münzevi daðdan, bayýrdan yuvarlanýr. Ölür de ses etmez, sessizce yuvarlanýr… Yuvarlanýr… Yuvarlanýr… Ve ilhamat… Ve fikir… Ve çile… Ve eser… Her geçen gün uzanýlan an, lâkin hiç bir zaman ulaþýlamayan þimdi ve asýrlar sonra olur. Ben bir münzeviyi anlamak için yaktým zihnimi… Ben bir münzeviyi anlatmak için yaktým dilimi… Münzevi; denizi boþaltmak için gemisiyle su taþýr. Münzevi her mevsim gitmenin telaþýndadýr. Ve o güzel atlar… O güzel atlar münzevi için vardýr. Münzevi; bir sevda mevsimi geçer de veremez nefesini. Karanlýk duygular, masmavi gökyüzü, ruhunda fýrtýnalar… Münzevi; aþkýn çemberinde, hasretin izinde, gerçeðin peþindedir.

Ve bunlar... Ve bunlar münzevinin sadece savrulan ilham tozlarýdýr.