Vav Vuslatýyla Yürüyen Sevgili…


“ Ýþ bu yazý, Kalem’in diriliþi ve
Hz. Zekeriya Peygambere kanlý gözyaþlarý
içinde yürüyüþünün yorumudur…”



Ey Vav Vuslatýyla Yürüyen Sevgili,

‘Kün’ kaleminin ucundaki zerrelerle yazýlmýþtý kâinat... Galaksilerin kavislerinden, kelebeklerin kanatlarýna kadar ayný mühür vurulmuþtu;’Vav’ Sen, kalbinin gözbebeðinden, göðün göðsüne bir elif misali çekilen servi endamlý Hak peygamberi... Süleyman Mabedi'nin güvercin bakýþlý küçük hizmetkârýna ‘Hu’yu okutan ak saçlý muallimi… Su üzerine ak elleri deðmeden yazý yazan sevgili... Sen dururdun; kalemler senin ‘vav’ vuslatýnla yürürdü…


Ey Vav Vuslatýyla Kelimelere Yürüyen Sevgili,

Eylül’ün kýrdýðý bir gül gibiyim... Eylül’ün kýrdýðý bir dal kalem… Kýrýk bir kalbin çatlak yakaza tüpünden sýzan ilhamla kokunu duyuyorum Celile sokaklarýndan... Taþ kapýn sessizce aralanýyor ve sessizce kapanýyor sonra… Süleyman Mabedi’nin merdivenlerinden iniþini, ayak seslerini duyuyorum, elinde asan… Yüreðindeki sýkýntýyý, Meryem’in o ürkek yorgunluðunu, Kudüs’ün karanlýk göðüne akan ruhunun telaþlý sancýsýný hissediyorum… Bizim de sancýlarýmýz var… Bizim de kalemlerimiz var... Yazarýz, çizeriz karagülleri, ak gülleri… Biliriz kýssalarýndan Hz. Hacer’i, Hz. Ýsmail’i ve Hz. Ýbrahim’i… Biliriz de, Ortadoðu’nun kan kokan çöllerine kalemlerimiz yürür sevgili, biz gidemeyiz!..
Oysa sen Mesih’in sesini, beþikteki sözlerinden bile önce, Meryem’in gözlerindeki o ýssýzlýktan dinlemiþtin. Sonra, Meryem’e inen sofralara, Yahya’yý müjdeleyen mihraba ve sana;
"Sadece kalemlerimiz yürür sevgili, biz gelemeyiz!.."


Ey Vav Vuslatýyla Aþka Yürüyen Sevgili,

Sevgili, senin vuslatýnla yürümüyor bizim kalemlerimiz. Aþkýmýz korumuyor bizi. Eksik, kaçak, korkak mý yaþýyoruz bilmem ki, birbirimizden bile gizli duygularýmýz… Yusuf’la kuyulara atýlýr, gömleðini Züleyha gibi kalbimizle yýrtarýz! Ýçimizde binlerce yüz olur Yusuf! Yaþadýðýmýz hayat bize nasýl acýmasýz davrandýysa, biz de kendimize ve aþkýmýza Züleyha’nýn Yusuf’a davrandýðý gibi davranýrýz. Yusuf gibi zindana attýklarýmýz bir gün gelir bizi baðýþlar sanýrýz! Bilsen ne kadar suçluyuz bunun için, bilsen ne nasýl acý çekeriz. Aþklar sahiplerine, onlarýn hikâyelerine benzer. Yusuf’un düþtüðü derin kuyulara ve kopkoyu zindanlara;
"Sadece kalemlerimiz yürür sevgili, biz gidemeyiz…"


Ey Vav Vuslatýyla Ölüme Yürüyen Sevgili,

Meðer ‘Vav’ vuslat kristaliymiþ kalemlerimizin… Þimdi kelimelerimizin tesellisiz hüznünden anlýyoruz bunu. Ölüm vuslatsa ve hazýrsak o büyük mahkemeye; üzerine acýlarýmýzýn gölgesi vuran, dava uðruna yazdýðýmýz kalemlerimizle Hakk’a yürümek isteriz. Bir Ashab-ý Kehf gibi… Ölüm ki ah kar tanesi… Ölüm ki ah yalnýzlýk… Biz þehirden ayrýlýrken yanýmýzda götürdüðümüz; oturduðumuz çay bahçelerinden, yürüdüðümüz sokaklardan, ýslandýðýmýz yaðmurun damlalarýndan topladýðýmýz ilhamlardýr... Vitrinlerde unuttuðumuz bakýþlarýmýz ve hiç tanýmadýðýmýz bir sevgilinin su yeþili gözlerindeki mýsralarýmýzdýr... Arkada býraktýðýmýz kitaplarda Ashabý-ý Kehf gibi maðaralara biz deðil;
"Yalnýzca kalemlerimiz yürür Sevgili"
Biz gidemeyiz... Biz gidemeyiz... Yalnýzca kalemlerimiz yürür...
Yalnýzca kalemlerimiz... Kalemlerimiz… Biz yürüyemeyiz… Biz çiðiz.
Utanýyorum Sevgili... Aðlýyorum... Utanýyorum... Utanýyorum...
Uzat ellerini...

Uzat ak ellerini Sevgili,
Koy mahzun baþýma ki;
Hz. Meryem mahcubiyeti ilkem olsun
Ýþte susuþum, susmalarým bu uðurda
Yazmak, beyazlar içinde bir yolculuk fakat
Kurtulmalýyým hayatýmý ören siyah aðlardan
Beyazdan da beyazlarý giyerek
Elimde bir beyaz gül
Gönülden duaný almak için
Celile sokaklarýnda Meryem gibi
Koþayým nur kucaðýna...
Ýsyansýz, aðýtsýz masumca
Bir kaç damla gözyaþým düþsün
Buruþuk akça ellerine
Beni beyazlar içinde terbiye et
Beyazlar içinde uðurla…
Kalemim; sabahýn ilk beyazý gibi
Vav’ýn vuslatýna yürüsün Sevgili
Vav'ýn vuslatýna yürüsün...

Saliha Malhun
www.sanatalemi.net