Seni seviyorum dediðim günle seni sevmiyorum dediðin gün arasýna bir hamak gerdim. Anýlarla sallanýyorum. Düþmem ben buradan. Senli günlerden aðzýmda hýrçýn kahkahalar kalmýþ. Bir tebessümden daha büyük bir hediye olabilir mi? Yokluðun da var biliyorum. Ama olmayan þeyler ilgimi çekmiyor artýk.
Ýnsan zamanla öðreniyor her þeyi. Yalnýzlýðýn yaþý olduðunu, acýnýn cinsiyeti olduðunu, korkunun memleketi olduðunu zamanla öðreniyor insan. Aslýnda nüfus kaðýdým yokmuþ bu güne kadar. Doðumla kazanýlan bir þey deðilmiþ kimlik, sayfasýndaki boþluklarý kendi koyuyormuþ. Adýný ölmeye yakýn bir zamanda kulaðýna usulca fýsýldýyormuþ.
Kapattýðýn kapýlarý açmak için zorlamadým kendimi. Senin sadece kapý kapatan yanlarýný sevemedim. Ýçerde býraktým kendimi. Ýçerde bir sürü pencere vardý sana açýlan. Birer birer açtým pencereleri, her pencereden gidiþini farklý seyrettim. Bana geldiðin gün gibi ihtiraslý gittiðini gördüm. Bir gözyaþý tanýþtýrmýþtý bizi, baþka bir gözyaþý ayýrdý.
Gözlerime susmasýný, ayaklarýma geri adým atmasýný ve yalnýzlýðýma sevinmesini söyledim.
Hepsi dediklerimi öyle güzel anlamýþ ki, kendimi tanýmaya baþladýðýmý anladým. Pencereleri kapatýrken mayýsla karþýlaþtým. Ýlkbaharýn en güzel tarafý mayýsta kokmasýdýr dedi. Ama ben martta kokmasýný istiyordum. Çünkü sevgilimi martta kaybettim.
Þimdi söyle bana mayýs, marta ilkbaharýn ilk ayý olduðunu hatýrlatýr mýsýn? Sevdiðim her þeyin kokusunu aldý, ondan geri alýr mýsýn?