" Bana bir 've' kadar uzak olduðunu düþünürdüm
sen ve ben...
Ýþte bu yüzdendi biz olma çabasý.
Bu çabanýn içinde sen,
seni sen yapan herþeyinle vardýn artýk;
ben, beni biliyordum zaten.
Seni tanýdýðým ölçüde sen sen oluyordun
ve tanýdýkça seni büyüksedim içimdekini.
Sonra, çölleþmiþ yüreðimde bir kaktüs oluyordun
yüreðimdeki susuzluða çare olan.
Bezen sen isimli bir yýldýz karanlýðýmý aydýnlatan;
gündüzümde sadece görmek isteyenlerin görebildiði kamerim oluyordun oluyordun,
hem de dolunay haliyle; yani farkýndaydým ben senin.
Velhasýl ne kadar aydýnlýk varsa evrende,
adýndan geçiyordu
ve sen her geçen gün büyüyordun yüreðimde,
herþeye raðmen...
Yüreðim bendim,yüreðimdeki de sen
yani sen ve ben
yani biz...
vakitsiz, sorgusuz bir geliþti seninkisi!
sen dýþýnda herþeyin farkýndayken,
tek bir soruyla giriverdin yüreðime...
Sonra,yüzlerimizde on iki baþarýsý mutluluðu
ardýndan var oluþ mücdelemiz...
Her bir bedende var olmaya çalýþan iki ayrý yürek
Artýk yarým sol yanýmdýn
Artýk seni sen yapan þey deðil,
beni ben yapanlar deðildi bizi bize yaklaþtýran.
Artýk bizi biz yapan þey vardý;
Sevgimiz!
Baþlangýcýmýz, içimizdekini bitirmek için deðil
büyütmek içindi,
ve zamaný dikenlerimizin törpüsü diye seçtik
o olmadýðýný düþündüðümüz dikenlerimizin.
yoktu bizde zaman diye bir þey biz bizimleyken.
Madem emek istiyordu sevgi büyümek için,
büyütecektik onu.
Bir kere uzatýlan el tutulduysa býrakýlmayacaktý.
törpü diye seçilen, bizde olamayan zaman
gübre oldu dikenlerimize
Býrakýlmayacaðý söylenen eller
daha tutulmadan býrakýldý!
Zýtlar var edermiþ birbirini
geceyle gündüz,aþkla nefret, sen ve ben gibi
ama var oluþ mücadelemizde bile var edememiþiz bizi
var diyememiþiz!
Oysa ne kadar da zýttýk ve
bir o kadar da eþtik birbirimize!
Yaþantýmýz, sevgiye özlemle eþti
özlemlerden öteye adýmlar kilitlendi.
Hiçbir þey sonsuz deðildi
ve herþey baþladýðý yerde son bulurdu
baþladýðýmýz yerdeyiz þimdi...
di'li geçmiþ zamanlarda yaþarken sanýrým
sanýlardan öteye geçemedik.
Bu yüzdendi içimizden taþan özlem volkanlarý...
ne sen beni seviyor-dun ne de ben seni,
içimizdeki, var olduðunu sandýðýmýz
aþk isimli bir sanýymýþ
aþk isimli bir kurþun!
ve acýtýrmýþ iyileþince kurþun yarasý!
caným acýyor þimdi...
unutuyorum ben seni
ve kim bilir belki unutmuþumdur!
Her ayrýlýk, kopan her parça iz býrakýr
þimdi üreðimde koca bir iz var!
ve aklýmda tek þey;
Biz,birbirimize çarpýlmýþ birler deðilmiþiz
Biz,birbirimizin toplamýndan baþka bir þey deðiliz.
sen ve ben...
þimdi,
bana bir 've' kadar uzak olduðunu düþünüyorum
bana bir yýldýz kadar yakýn!
þimdi, savaþýmdam galip gelen yanlýþ anlaþýlmalar!
yani yokmuþ
BÝZ diye bir þey....