BU DÝYARI TERKEDÝÞE NAÐME

Kaybolmuþ gönlümün deryalarý akýtýr sellerini
Uzaktan rüzgâra vurur saçlarýn gönderir yellerini
Unutmak dile kolay; dil bile susturur olmuþ kendini
Kabuk baðlayan yaralarý akýtýr zaman koparýr tek tek dünleri…

Dostlarým gönlümden uzaklarda
Yar denilen hayal zaten hep tuzaklarda
Gülistan deryalarýnýn içinde yüzen gül kokularý kursaklarda
Kalmýþtýr bilirsin…

Þiddeti baþýma vurur susmaz çýðlýklar
Kovalar seni geçmiþin tiz sesleri gelecek yollarýnda
Bir að örülür sinsice, sessizce…ne yenilir ne yutulur
Son yapraðýn “sevmiyor” üzüntüsü hep koyar papatya fallarýnda…

Dengesiz dünyanýn
Kocaman ahenksiz bir caddesinde
Yaþayamamýþlýðýn siniriyle
Bir çýkmaz sokaða sapar kaybolmuþsundur.
Duvara çarpmayla oluþan darbeler koymaz
Bu sokaktan mümkünü yok geri dönüþ olmaz
Duvarýn dibine çöküp zýkkýmýna sarhoþ olmuþsundur…

Zamanýn bir yere akýp gittiði yok
O insanoðlu uydurmacasý…
Kullanabilene vakit yeterince çok görmek istemezsin…

Kavrulan dudaklara düþmesi istenen bir damla çise
Sevgilinin kýyýlarýndan gözlerine kondurulan bir demet buse
Dikiþ tutmayan hayatýn seni paralayýþý bir zaman bitse
Yok beden parçalara ayrýlsa ruhunu bir türlü reddedemezsin…