Ona olan hasretimin
Vecdiyle bir kement attým uzaklara
Namütenahi olanda bir nefese aldým

Nice görünmezlerde kaldým
Her þeyi savruk halimde cevher sandým
Her söylenene inandým þimdi aciz kaldým

Sukutun içinde
Konuþmanýn þevkine müdahil oldum
Nasýllarýn enginliðinde sadece candým

Sualler makamýnda
Bocaladým halsiz kaldým çare aradým
Cahilliðin hengâmesinde soluklandým

Varlýðýmda kanaati
Bilmeden yokluðun halini hiç aramazdým
Çaresizliði acizlere mal eder avunurdum

Zevkin envayisinden
Elden geldiðince pay alýr öyle yaslanýrdým
Tenimi bulunmazlarýn cazibesine adardým

Aþktan hiç anlamazdým
Zahirden dem alarak varlýðýmý ona adardým
Güzelliklerin bu olduðuna kalben inanýrdým

Varlýðým benim en bariz
Çekip kuvvetimdi cazibem bu deðerdeydi
Arzýn bunun için var edildiðine þaþýrýrdým

Bir zevkle yaþamayacaksa
Sade kalýnacaksa, bir kaygýlar kuþatacaksa
Hissiyatýn kývamýndan hiç anlamayacaksak

Sürekli yanmaktan
Korkarak, hali ürpertilerle anlamsýzlaþacaksak
Bu tenler cehennemde birer olacaksa yakacak

Aþk niçin vardýr
Sevdayý kimler yaþar merak edilir o zaman
Mana muhayyilesiyle þöyle düþünelim bir an

Arzý kâinatýn hakikatinde
Her an ziyadesiyle zikreden aþk zade yýldýzlar
Aþkýn aslen mana içinde yaþandýðýna inanýrlar

Nefs terbiyesinde
Bir sýkýntý duymayanlar canlar için itminanlýktýr
Aþkýn rengiyle meþkin enginliðine ermek asýldýr