Uykusuz
Bir geceye gebe düþlerimin
Manasý kalmýyordu zamanýn seyrinde

Vuslat
Demir aldý görünmezlerinde
Geceler bu zamanda bana kaldý yine

Sessizliðin
Çýldýrtan sahnesi baþlýyordu
Gönlümde kopan dinemeyen fýrtýnalarla

Bir insicamýn
Haykýrýþýný yansýtýyordu adeta
Ýçimde ki bende hiçbir anlam kalmýyordu

Aslýnda
Benliðimi mi avuttuyordum
Aþk adýna kendi kendimi mi kandýrýyordum

Hasret
Kaldýðým mana için kahroluyordum
Sanki bir çýkýþ yolu olduðuna inanýyordum

Nihayetinde
Bir gönlün sahibiydim, neyi bilirdim
Aþk adýna kim bilir neleri feda etmezdim

Bir sevdanýn
Hasretindeydim, divaneydim
Kendi halinde bir zavallý aciz viraneydim

Solan, sararan,
Esintiyle dalýndan kopan
Aþkýn hazzýný anlatan bir yaprakla anlatýlan

Hazanýn
En bariz kudretini halde yaþatan
Yapraðýn hilminde ki enginliðe davet çýkartan