Unutulur canýmýn yarýsý unutulur
Aðaçlarýn kýþý unuttuðu gibi
Nasýl hatýrlamazsan doðduðunu
Nasýlsa dipsiz kuyunun dibi
Öyle yoktur unutmanýn sonu
Unutulur canýmýn yarýsý unutulur
Unutursun nasýl aþýk olduðunu...


En evveli sesler gider kulaktan
Þarkýlar, þiirler, sözler hatýrlanmaz
Unutulur canýmýn yarýsý unutulur
Bir gün ansýzýn ararsa uzaktan
Hafýza zulmeder, bir türlü uyanmaz
Af dilenir, 'kimsiniz? ' diye sorulur
Baðýþlar mý unutulan? Umursanmaz
Sessiz bir çýðlýk, hüzünlü, Uþþak'dan...

     Gitti de gelmeyiverdi
     Gözlerim yollarda kaldý
     Hele nazlým nerde kaldý?
     Ne zaman? Ne zaman gelir? ... (*)
               
Gün gelir zerre kalmaz elinde
Yaþanmýþ ve nasýlsa bitmiþtir
Unutulur canýmýn yarýsý unutulur
Önünden ne resimler geçmiþtir
Belki yine de günlerin birinde?
Yazýk, ki aþk buradan gitmiþtir...


Unutulur canýmýn yarýsý unutulur
Nasýl yoksa ufkun ucu bucaðý
Nasýl dehþetten dilin tutulur
Öyle karanlýk unutmanýn kucaðý
Ve bir gün o bile unutulur...



(*) : Dede Efendi'nin Uþþak þarkýsý