...ve bir gün gittin.Bin parçaydý yüzünden düþen.Bin parçaya bölündüm.Son kez tuttum elinden,yýkýk dökük yerleri gezdik içimdeki.Kýzdýn daðýnýklýðýma.Savundum kendimi,biliyorum diye her þeyin yerli yerini."Bak" dedim,"Burasý geçmiþim.Sen burada kalacaksýn artýk..."Sevinmedin.Üzülmedin de..."Þuralarda bir yerde olacaktý geleceðim"dedim."O kadar doluydu ki aslýnda ümitlerimle,görmeliydin.."Ve "buralarda bir yerdedir,yitip gidecek deðil ya..."diye ekledim ,yüzünü dökmeyesin diye.Korkardým sen yüzünü dökünce.Ben dökülürdüm sanki yüzünden.Kirpiklerine tutunasým gelirdi,düþmeyeyim diye gözünden.
Býraktým elini,gittiðini görünce.Giderken yine,bin parçaydý yüzünden düþen ve bendim bin parçadan biri.Bin parçanýn bini birden olsam ne deðiþirdi,kaybettikten sonra seni...
Çaresizce mýrýldandým bakarken yittiðin yere; "Gitmesen?.."Dürmeden hayat defterini,bir yaprak versen ortasýndan.."Söyleyeceklerim bitmemiþti!"