Ocakta çay demlenirken,gözlerimizi televizyona dikip,asla yakalanmayacaðýný bildiðimiz bir farenin kediden kaçýþlarýný izlemenin güveninde günlerdi yaþadýklarýmýz.Kedi her pençe sallayýþýnda irkilirken,yakalanmayacaðýný bildiðimizden,rahattýk aslýnda...
Çay demlenirdi ocakta.Kedi,fareyi kovalardý.Esnerdik arada sabah mahmurluðuyla.Sýcacýktý oda.Dýþarýda kar bile yaðsa,evin sýcak olacaðýný bilmenin güveniydi yaþadýðýmýz.Ve her üþüyüp irkilmemizde bilirdik zaten yaþadýðýmýz yere kolay kolay kar yaðmayacaðýný.Sýrf laf olsun diyeydi "Kar mý yaðacak acaba?"larýmýz...
O günlerde dikkatle televizyona diktiðim gözlerimin,bir gün uzaklara dalýp,o günlere aðlayacaðýný bilmediðim yaþlardaydým.Zaman kaynýyordu,ocaktaki çaydanlýk gibi...Kaynýyor,buhar olup havaya karýþýyordu.Büyüyordum,kaynayan zamanýn buharýna karýþarak.Kediler,fareler kovalýyordu beynimde,bir an bile durmadan.Ve artýk eskisi gibi emin deðildim yakalanmayacaklarýndan,týpký kar yaðmayacaðýndan da emin olmadýðým gibi...
Öðrendim sonradan; her yere kar yaðabileceðini.Karla karýþýk yaðmalandý çocukluðumdan bu yana yüreðimde biriktirdiklerim.Bir çaydanlýk kaldý geriye ,ocakta kaynayan,bir kedi,bir fare...
Hani piknik dönüþlerinde,hepimiz bir þeyler alýrdýk da elimize, tek sýra uzaklaþýrdýk anýlarýmýza aný eklediðimiz bir günden daha.Arabaya binmeden,elimde sepetle son bir kez dönüp bakardým,az önce ayak izlerimizi býraktýðýmýz kýrlara.Ýþte öyle,elimde bir sepet,dönüp baktým bir geçmiþime,bir yarýnlarýma.Bir çaydanlýk sepetin içinde,bir anlýk görüntüler,bir kedi,bir fareyi kovalýyor göz kapaklarýmda.Git gide artarkan, "Daha dün gibi" adýný verdiðimiz anýlarýmýz ,acýlarýmýz da artýyor. Bir çaydanlýk kaynýyor ocakta, kediler fareleri kovalýyor,günler günleri...Karýþýp gidiyorum çaydanlýðýn buharýna...