Ne yapsam olmuyor. Seni özlüyorum. Sen hayatýmdaki anlam! Nerdesin. Sen gittiðin gün sus-pus oldu yüreðim. Þarkýlar sus-pus oldu.



Bir gündüz oldu. Karanlýk bir gündüz. Güneþ kapkara. Her günkü devrini tamamladý. Hasretinin üzerine çöktü, battý. Gece oldu. Ortalýk lacivert. Hani ay pýrýl pýrýldýya. Meðer deðilmiþ. Ayaklarým yere basýnca anladým. Bütün aydýnlýðý ona yakýn oluþumdanmýþ. Yani seninleyken.



Zaman kendini kovaladý. Mevsimler geldi çattý. Ýklimlerin dengesi bozuldu. Yazlarý bile üþür oldum. Hoþ, gidiþinden sonra hep üþüdümya.



Artýk hiçbir þeyde anlam kalmadý. Ne günler, ne geceler, yýldýzlar nede baþka bir þey. Her þey anlamýný yitirdi. Hayatýmýn akýþý bozuldu gitmenle birlikte.Anlýyor musun. Bütün anlamlarýmýn, anlamlýlarýmýn suyu çýktý. Hasretin, özleminde tadý kaçtý. Çünkü sabrým taþtý. Yeter artýk…



Hiçbir þey eskisi gibi olmayacak mý?


Hüzünbaz