Küçükken çok severdim ballý kaymaðý
Çocukluðumun en güzel anýlarýný
Hatýrlayýnca tutamam hiç gözümden akan yaþlarý
Ballý kaymak ardýndan aðlamak ne alâka demeyin
Ýsterseniz gelin beni bir dinleyin;
Bizim evde bayram sabahlarý babamýn eve geldiði günlerdi
Babam hep sabaha karþý gelirdi eve, iþi nedeniyle
Gelmediði günlerin yanýnda geldiði günler çok azdý
Geldiði zamanlarda, bana ballý kaymak getirirdi
Mahmur gözlerle uyanýr, bir solukta yerdim ballý kaymaðýmý
Sonrada babamýn koynuna girer mýþýl, mýþýl uyurdum
Hiç unutmam o yüzden ballý kaymak sabahlarý
Aslýnda ballý kaymak sadece bahaneydi
Beni mutlu eden babamýn eve geliþiydi
Ballý kaymak, babamla aramýzda bir þifreydi
Akþam onu iþe yolcu ederken baba, ballý kaymak getirmeyi unutma derdim
Çünkü gelmediði zamanlar onu sorguya çekemezdim
Neden gelmedin baba diye söylenemezdim
Kafada tutamazdým sinirli, sinirli suratýna da bakamazdým
Çok isterdim, ama yapamazdým.
Sadece bir köþeye çekilir suratýmý asar, dudaklarýmý büzer
Bu yolla sitem ederdim babama çocukluk aklýmla,
O anlardý, ne demek istediðimi
Çünkü benim, derdim ballý kaymak deðildi
Sadece her sabah uyandýðýmda babamý yanýmda görmekti…
Dedim ya ballý kaymak sadece bahaneydi…