Kýrmýzý Baþlýklý Kýz" masalýný bir de kurdun aðzýndan dinleyelim :

Her gün yaptýðým gibi ormaný temizlemeye çýkmýþtým. Orman benim evim, temiz tutmak da benim görevim. Derken bir kýz beliriverdi. Kýrmýzý baþlýk ve peleriniyle çok þüpheli bir görünümü vardý. Kimin aklýna gelir bu garip kýyafeti giymek. Bir kurnazlýk peþindeydi mutlaka. Bir süre dikkatle izledim bu garip kýzý. Elinde taþýdýðý üzeri örtülü sepette kim bilir ne taþýyordu!.. Yürüyüþü bile normal deðildi. Yanýna yaklaþýp ne yaptýðýný sorunca bana büyükannesinin evine gittiðini söyledi ama gel de inan. Yine de býraktým peþini kendi iþime döndüm. Ama aklým o kýza takýldý bir kere... Bir gidip bakayým doðru mu söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten böyle bir büyükanne var mý? Siz olsaydýnýz gerçekliðini kontrol etmek istemez miydiniz? Orman benim evim. Ben hem ev sahibiyim, hem de diðer orman sakinlerine karþý sorumluyum. Neyse uzatmayayým... Gittim, baktým ve gerçekten bir büyükanne buldum. Sorduðumda "evet o küçük kýz benim torunum" dedi. Ben de sorumlu bir kiþi olarak; "bu küçük kýz yabancýlarla konuþulmayacaðýný öðrenmemiþ daha!..." dedim ve anlattým küçük kýzla karþýlaþmamý... Büyükanne de ürperdi ve birlikte küçük kýza bir ders vermeye karar verdik. O yataðýn altýna saklandý, ben Onun geceliðini giydim, baþlýðýný taktým ve yataðýna yattým. Küçük kýz birazdan içeri girdi. Seslendi cevap verdim. Ne þaþkýn bir çocuk!.. Beni büyükannesi sanývermiþti. Ben benim büyükannemi deðil sesinden, kokusundan bile tanýrým oysa ki. Neyse bunlar bir þey sayýlmaz, daha neler yaptý bilseniz. Kulaklarýmýn niçin büyük olduðunu sordu. Ne ayýp þey hiç sorulur mu!... Yine de çocukluðuna verip yumuþak bir sesle cevapladým. "Seni iyi dinlemek için"... Ama bu sefer kalkýp da burnumun niçin büyük olduðunu sormaz mý?.. Küçük kýz hiç mi hiç terbiye almamýþ. Ben zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, öz-güvenim sallantýda. Psikologlar, estetikçiler... Dünya para harcýyorum ama nafile. Yine aldýrmamaya çalýþýrken bu sefer de aðzýmýn kocaman olduðunu yüzüme vurmaz mý! Tabi ki kýzdým, siz olsanýz kýzmaz mýydýnýz? O sinirle ayaða fýrlayýp peþinde koþturmaya baþladým. Birden ne olsa beðenirsiniz! Bir kocaman avcý elinde tüfek kapýdan dalýverdi. Beni "seni hain kurt, büyükanneyi yedin deðil mi?.." diye suçlamaz mý !.. Halbuki büyükannenin kýlýna bile dokunmadým, O da saklandýðý yerden çýkýp beni korumaya çalýþmadý. Malum yaþlýlýk,kulaklarý iyi duymuyor. Avcý mahkeme yapmadan infaz kararýmý verdi. Tabi ben de adalet bulamayacaðýmý, hatta canýmý yitireceðimi anlayýp pencereden zor attým kendimi. Geçirdiðim büyük korkunun sarsýntýsý yetmiyormuþ gibi o gün - bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez oldum. Adým haine çýktý.
Yeter Artýk... Ben Suçsuzum...