Basit bir öykü bu.
Ellerini musluðun altýndan çektiðinde o hiç sevemediði sarý havlu gözüne iliþti. Ellerini havluyu içine sindirebildiði ölçüde kuruladý. Banyonun kapýsýný açarken ‘bu kapý kollarýný yapan ustanýn…’ diye düþündü.
Tanrým, bugün de bir geçse…
Baþka bir kapýdan dýþarý çýkmaya doðru giderken sað gözünü kavanozundan almasý gerektiðini hatýrladý… Ah neydi o eski günler; sað gözünün görmediði güzel günler…
Gözünü aldý, yerine taktý.
Ýnsanlar için cenaze kutlamalarý organizasyonu yapan bir firmada çalýþýyordu. Ýlk müþterisi gelmiþti bile. Bir ay sonraya yetiþmesi gereken bir kutlamanýn ayrýntýlarýný konuþmaya baþladýlar… Önce her zamanki gibi kötü günler hafýzadan silinmeliydi. Sanýrým bunun için yarýn müsaittiler, müdürüne danýþtý, onay aldý. Sonra ölecek adama döndü ve sordu ‘sizin istekleriniz nelerdir’. Adam sýralamaya baþladý, ama adamý duymuyordu, aklý sarý havluya ve kapý koluna takýlmýþtý…
‘Tanrým, bugün de bir geçse’ diye düþündü ve bunu saðlamak için müdüründen izin almaya karar verdi…