Delikanlý odasýnýn kapýsýna dokunduðunda gözleri dolu doluydu. Korkunun fýrtýnasý çaresizliðin siyah bulutlarýný taþýmýþtý gözlerine. Ne de haklýydý büyükbabasý, çaresizliðin en acýmasýzý korkudan kaynaklanan olanýdýr, derdi her zaman.
Eve girdiðinde kendisini biraz daha güvende hissetmiþti, ama sokakta yaþadýklarýný üzerinden bir türlü atamýyordu. Hele o yol… Hiç bitmeyecekçesine uzamýþ, sanki attýðý her adým kendisini evinden daha da uzaklaþtýrýyor veya birileri evi yerinden söküp millerce öteye taþýyor gibi olmuþtu. Delikanlý bir þeyi anlamýþtý ki bu gece herkes bir þeyler taþýyordu: kadýn büyük bir muamma, o iki adam büyük bir öfke, kendisiyse büyük bir korkunun yanýnda yaþanlara anlam verebilmek için çeþit çeþit sorular taþýyordu.
Antreden salona geçerken gözü aynaya takýlmýþ, aynada kâbus renkli yüzünü görünce korkmuþtu. Yanaklarýnda kan lekelerini ellerine tükürüp silmek istediðinde ellerinin de kanlý olduðunu gördü; kirli suyla temizlenir miydi hiç… Lavaboya gitmeden direkt odasýna çýkmak istedi, umursamadý hem ellerinde ki hem de yanaklarýndaki kanlarý… Salona garip bir bakýþ atarak merdivenlere doðru ilerlerken gözlerinin önü kararýyor, tansiyonu gittikçe düþüyordu. Bir taraftan sað elini alnýna koyarak kafasýna destek veriyor bir taraftan da týrabzandan tutunarak bedenine destekte bulunuyordu. 2 gün boyunca hiçbir þey yememiþ olmasý ve yaþadýðý psikolojik gerilimler delikanlýyý oldukça yýpratmýþtý. Vücudunun artýk kendi kendini tüketerek ihtiyacýný karþýladýðýnýn sinyallerini algýlayabiliyordu.
Delikanlýyý bu durumlara düþüren þey 2 gün önce yaþadýðý olaylardý. O günden bu güne deðin her þey sarpa sarmýþ, bütün seküler hadiseler delikanlýnýn baþýna gelmiþti. Gelen her felaket ardýndan gelecek felaketlerin rezervasyonlarýný yaptýrýyordu. Delikanlý bütün olasýlýklarý deðerlendirse de iðne deliðinden kervanlar geçirse de bir çýkýþ yolu bulamýyordu. Artýk bu olaylardan kurtulmak adýna tek bir seçeneði kalmýþtý. Ýntihar etmek…
Evden çýkmadan önce içinde bazý tereddütleri vardý, intihar öyle kolayca hecelerine ayrýlabilecek bir kelime deðildi elbette. Ýçinde gelecek ve geçmiþ zamanlarýn eklerini ihtiva eden, hayallerin ve hatýralarýn arasýna sýkýþýp kalan bir kelimeydi intihar. Doðruydu ki hatýralar ve hayaller için tereddütte kalmak yaþamýn ve ölümün ortak paydasýydý. Ama artýk delikanlý kararlýydý, intihar etmek onun için tek kurtuluþtu. Fahiþenin söyledikleri ne yazýk ki doðruydu.