ÝÇTEN BÝR SESLE “ATAM”

Yýl 1881 insanlýk atasýyla tanýþtý
Onun vatan aþkýna herkes artýk alýþtý
Tam o sýrada ise batý doðu ve güney
Yani kýsaca dünya birbirine karýþtý

Binlerce insan öldü doldu her yer kanla
O günlerde soðuk nefesler birleþti hazanla
Herkeste mevcuttu bir tutam ümitsizlik
Düþman þöyle diyordu “bunlar çantada keklik”

Ve bu duygularla kükredi birden bir ses
Baþa geçince atam bütün Türklük yek nefes
Böyle olunca asker düþmana ilerledi
Ülkemize girmeye zerre geçit vermedi

Dimdik durup öyle bir bakýyor ki tepeden
Bunu gören her düþman kaçýyor hemen cepheden
Bir bakýþý dahi düþmanlarý titreten
O Atatürk iþte hepimizin kalbini fetheden

Birçok liderde vardýr kibir, yükseklik ve naz
Çoðu düþkündür lükse ileriyi düþünen az
Ama atam buzun üstünde yeri geldi yattý
O lider ki vatan uðruna canýný diþine taktý

Ümitsiz görünen savaþlarý baþardý
Soðuk sýcak demeden zorluklarý aþardý
Zafere ulaþtýðýnda neþeyle coþardý
Tekrar savaþ olsaydý hepsi birden koþardý

Yýl 1938 hüzün yýlý
Adeta hiç gitmek bilmeyen bir güzün yýlý
Bütün dünyaydý o gözyaþýnda aðlayan
Atatürküm dü o ölüm döþeðinde yatan

O Atatürk ki dünyanýn atasýydý
Hristiyan Yahudi o gün herkesin yasýydý
Eðer atam bugünde yaþasaydý
Bize de biraz rehber olsaydý

Hayýr, ölmedi ölemez Atatürk
Onu düþünmeyen Türkün adý olamaz Türk
Biz þu anda yine atamýzý örnek alacaðýz
El ele verip bu ülkeyi kalkýndýracaðýz

ENES TEZCAN
10/B 161