Doðum kadar doðalsýn ölüm.

Sana bir itirazýmýz yok.

Seni vareden, senin sebebin, varlýk gerekçen, o çok sevdiðimiz, uðruna büyük bedeller ödediðimiz « yaþamdýr » çünkü.

Tek tek ve sýramýz geldikçe, yaþamla tanýþtýðýmýz gibi, seninle de tanýþacaðýz yeni bir yolculukta be ölüm.

Ancak, birþeyler var yolunda gitmeyen.

Ýtirazýmýz bundan.

Birileri var, yaþamdan gayri, doðum ile senin arana giren.

Senin rengini deðiþtiren.

Ýtirazýmýz bundan.

Savun kendini ölüm.

Oyuncak olma soysuzun elinde.

Kendi yetkini, diþini, týrnaðýný kendin kullan.

Kullandýrma düzenbaza dayanýlmaz gücünü.

Ekmek uðruna, emek uðruna, vatan, bayrak, millet uðruna, yalan, çýkar ve hesap, hýrs, pilan, kâr ve daha çok hakimiyet uðruna,
savaþa « evet » diyenlerin imzasýyla … çalma gencecik hayatlarýn kapýsýný.

Sebebi ne olursa olsun çalma.

Savun kendini ölüm !

Sen soylusun.

Rezil rüsva olma soysuzun elinde.

Manþetlerde bugün seni gördük ölüm.

Ýgrençtin.

Kandil daðýndan yere süzülen askerin cansýz bedenindeki sendin.

O askerin, bir sivil kardeþinin donakalmýþ açýk gözlerindeki de sendin.

Kendine gel ölüm.

Ölümlüðünü bil.

Daha fazla Analarýn yüreðini yakma.

Geri tep ölüm… geri tep.

Etrafa seni saçanlarýn zihinlerinde patla.

Sonra kendi iþine bak ölüm.

Sonra kendi iþine !


Strasbourg, 28.02.2008