Nedir bu kadar acý veren kalbime?
Kafama çevrilen silahlar mý?
Yoksa bir daha görememenin verdiði acýyla kavrulan kayýplar mý?
Hayýr
Hayýr, hiçbiri bu kadar acý veremez
Peki neden?
NEDEN?
Bu acýnýn nedeni ne?
Nedir kalbimi yerlerde süründüren
Þelalelere çeviren gözlerimi?
Karanlýk bir kuyudan kurtaramadýðým bir güzellik
Her seferinde çekip kurtardýðým bu eþsizlik
Bu kez düþüyor karanlýk sularýn ta dibine
Çýrpýnmaksýzýn
Güzellik dolu bir uyku içinde
Sadece süzülüyor karanlýk sularýn dibine
Neden?
Neden?
Neden çýrpýnmýyorsun?
Neden uzatmýyorsun ellerini bana?
Sadece süzülüyorsun yavaþ yavaþ sularýn derinliklerine
Bana da seni kurtaramamanýn acýsý kalýyor geriye
Hayýr
Hayýr istemiyorum
Ah acýlarla kavrulan kalbim sabret
Sabret
Sadece bir hançer
Bana gereken bu
Kalbimi yerinden söküp alabilmek için
Acý dolu kalbimin acýlarýný dindirebilmek için
Ah ateþlerle kavrulan çukurlarda yanan ruhum dayan
O kuyunun bütün karanlýk sularý
Çukurun kavuran ateþlerini söndürecek
Söndürecek
Söndürecek ama ne zaman?
Ne zaman kurtulacak kalbim bu dayanýlmaz acýdan?
Ne zaman kurtulacak ruhum bu sönmeyen ateþlerden?
Bilmiyorum
Hançeri bekliyorum…