Sonbaharda dökülen sarý yapraklar misali,tek tek dökülmekteyim iþte
Yorgun vucut göz süzgün ciðer üzgün,muhtacým miniciðimin ilgisine bile...
Ben onun için çok þeyden kendim için vazgeçtim,o üzülmemeli diye...
Yanlýþ mý ettim bilmem ki,evet herhalde...
Onun için en çok kendime dikkat etmem var idi,birinci planda önemde.
Ýmkan bulamadým,onu gözümden ayýramadým,ona bir þey olacak diye ödüm koptu.
Gözüm hep üzerinde olursa,bir þey olmazdý..?
Böyle düþündüm hep,aslýnda hep de ayný düþüncede berdevamým.
Lakin dolayýsý ile,tedavimi yarý durumda sürdürüyor ve iyileþeceðime kötüleþiyorum.
Eyvah!ya temelli gidiverir isem aniden,mecburen býrakmýþ olurum miniciðimi
Onu çok seviyorum...onun bana ihtiyacý var henüz.
Oðullarýmýn hepsini de ayný ölçüde çok seviyorum.
Onlar da beni çok severler.
Hastalýðýmdan salah bulmak istiyorum.
Allaha duacýyým,kendim için.
Sevenlerim var,herkes saðolsun.Onlar da duacýlardýr benim için.
Allah bizlerden ve cümleden razý olsun.
Ýyileþmek istiyorum.Ýnþallah Allah dualarýmýzý kabul eder,iyi olurum.
Bundan böyle sýký tedavideyim.Ya harru,ya marru.Kýsmet ne ise,.Amenna.
Herþey Allaha havale Allahýn dilediði olur.

22.01.2008.Ýzmir.Saygýlarýmla .