“Yüksek bir duvarýn arkasýndayým,
Sesini duyuyorum,
Bana, gözlerini anlat diyorsun,
Gökyüzüne bak diyorum,
Susuyorsun”...
Bana gönderdiðin
mektubu okuyorum sesli sesli
hala orada mýsýn?
Bilmiyorum...
bir rüzgar geliyor
ellerim serinliyor.
sorayým mý?
Cevap alamayacaðýmdan korkuyorum,
Sustuðunu farz ediyorum...
Þimdi git diyorum,
Ama giderken ses etme,
Ben yine orada olduðunu düþüneyim...


Sana bir gül atýyorum, ulaþtýramýyorum
Duvar o kadar yüksek ki,
Bundan sana söz etmiyorum,
Hatta bunu hiç denemediðimi
Kendime inandýrýyorum...
Bir uçurtma yapmalýyým diyorum,
Evet evet bir uçurtma!
Bir ayak sesi uzaklardan,
Çok uzaklardan hýzla yaklaþýyor,
Duvarýn ardýnda duruyor!
Orada mýsýn! Diyorsun
Susuyorum...
Orada olmadýðýmý
düþünmeni istiyorum.
Ona gözlerimi anlatmadýðýma
piþman oluyorum...susuyorum
orada mýsýn diyen,
beni, yani
sesimi sahiplenen bir ses?
bir uçurtma yapmalýyým diyorum,
evet evet bir uçurtma!
Sýrtýmý duvara yaslýyorum,
Aðlýyor musun diye soruyorum,
Aðlayan bir ses,
Hayýr! Diyor
Ben sana git demiþtim,
Gittim diyor, ama gelme demedin!
Susuyorum uzunca bir süre
Bu sefer sahiden gitmiþ olduðumu
Düþünsün istiyorum...
Duvarý yýkamaz mýsýn? diyorsun
Benim sadece sessizliðe
gücüm yeter diyorum içimden.
Duvara dokunuyorum diyorsun,
Duvarýn ýsýndýðýný hissediyorum,
Birden, ürkek ceylanlarýn
su içtiði bir göle dönüþüyor sýrtým,
buradayým diyorum...