Benin Hikâyesi Fýrtýnalar kopar kimi zaman mavisinde. Alýr gider baþýný kimsesizliðine. Desek de gitmez hiçbir yere. Gidemez. Engel deðildir çakýl taþlarý. Öðrendiðinden beri onlarý nasýl aþmasý gerektiðini. Soluklanýr soluklanmasý gerektiðinde – eh, biraz kaçýrsa da sýrasýný, elden geldiðince tutar avucunda. Çevresini gözlemler. Notlar alýr, kâðýda deðil; aklýna. Tuðlalarýn da vazgeçilmez bir iþlevi olduðunu bilir duvar yapýmýnda. O sebeple her birini sorgular. ‘Acaba’ sorusunu eksik etmez kalbinden. Ancak bu, olumsuzu getirmemeli akla, olasýlýðý getirmeli. Mükemmeli aramaktýr hakký ve tek cakasýdýr sorgulamasý. Bir der; iki demeden üçe geçer; dörde yol alýr, beþte soluklanýr ve onda bitirir yolculuðunu. En kýsa zamanda mümkün olan en çok yarar. Ýyileþtirmelerden ibarettir yaþamý. Belki bakarsýn bir gün ölümü de önüne katar gider bu topraklardan. Bilinmez… … Çok oldu öðreneli yaþamayý. Sýra ölmede…

Etkilendiði Yazarlar:
Þiir ve Edebiyat Söyleþileri