Ýlkokulun silgi ve tebeþir kokan sýralarýnda öðretmiþlerdi bize gurbeti bu þarkýyla . Sanki herkes biliyordu bir gün uzaklara gideceðimizi ve göz yaþý olup akacaðýný bütün sevdiklerimizin.

Hayattan habersiz oyunlar oynarken tek derdimiz misket oyununda kaybettiðimiz bilyelerdi yada sabah yaptýmýz maçta diðer sýnýftan yediðimiz gollerdi.o zamanlar okulda kimin elmasý daha çok kýzardý kim daha güzel resim yaptý yada sýnýfýn en güzel kýzý kime baktý gibi ciddi konular meþgul ederdi gündemimizi. Gurbete ve hasrete üzülecek deðildik ya o bir þarkýnýn nakaratlarýydý ve müzik dersi çoktan bitmiþti.

Derken gözerimizi terminallerde açtýk ; kimimiz asker oldu kimimiz bir okul okuyordu yada uzaklardan evlenip yuva kurdu. Saatler gelince de herkes bir bir yola koyuldu ve otobüslerimiz tek tek ziyaret etti yýkýlasý gurbetin bütün duraklarýný. Gurbet artýk þarký nakaratlarýndan çýkmýþtý bir ev ödevi de deðildi kompozisyon dersinin hatta biyoloji dersinin aksine kanýn içinde alyuvarlar ve akyuvarlardan baþka hasret de vardý bol miktarda. O zamanlarda baþladý fotoðraflarýn arkasýna tarih ve zaman yazma hastalýðý ve noktasýz cümlelere sýðdýrmaya çalýþmak kahrolasý ayrýlýðý. Kara tren gecikiyordu ve muhtemelen hiç gelmeyecekti. Ya postacýya ne demeli bizim evin önünden bile geçmiyordu.

Gurbetin hasret ocaklarýnda çalýþmaktan nasýr tutmaya baþlamýþtý yürekler ve bir ilkbahar yaðmuru gibi geliyordu gazete köþelerinde çýkan bizim oralardan haberler. Þair olmak hiç de zor deðilmiþ meðer ; bir kaðýt bir kalem birde hasret gerisi postacýya zahmet. Bütün kahýrlar müptela olmuþtuk olmasýna ama bayramlarda kimsenin eli öpememek hele akþamlarý eve gelince anamýzýn yemeklerini yiyememek çok koyuyordu. Birde hasretleri cüzdanýmýzýn bir köþesindeki resimlerle gidermek hele telefonda konuþurken oðlum sesiyle titremek telefonu kapatýp herkese inat göz yaþý dökmek ömürden ömür yiyordu.

Tam isyanýn kör sokaklarýnda gezinirken birden ana yüreðinden akan dualar yetiþti imdadýmýza. Bitmeyecekti bu körolasý gurbet ama orda bir köy vardý uzaklarda bizim köyümüzdü o köy birgün nasýlsa gidecektik oraya….