Küçücük bir þiþkinlikle baþladý maceramýz. Hastane koridorlarýnda devam etti sonra. Samsun , Ankara, Ýzmir derken ; baþladýðýmýz yerde yitirdik herþeyimizi , seni.
Kader de , yazgý de , ne dersen de . Gideceðin belliydi ama gidiþin tüketti hepimizi. Neden seni buldu diye sorgulamýyorum . Çünkü sende sorgulamadýn hiç . Öyle emindinki gideceðinden , kabullenmiþtin ve hatta dillendirmiþdin. Sadece düþünüyor insan daha çok erkendi diye . Sonra bir ses ; sýrasý , yaþý yok bu iþin diyor . Evet doðru , yok gerçekten .
Sadece dayanýyor insan. Ne garip ki dayanabiliyor . Hayat devam ediyor hep ayný olmasada. Bir yanýn eksik kalýyor . Her yaptýðýnda bir tatsýzlýk . Doydum sanýyorsun ne yediðini anlamadan . Gülüþün dudaklarýnda yarým . Tek aðlayýþýn mükemmel hani yýrtarcasýna üzerini yada kurutana kadar göz pýnarlarýndaki yaþlarý .
Ne mutlu bana ki ömrümün otuzbeþ senesini seninle geçirebildim ablam . Her anýnda yanýnda olabildim zevkle , yorulmadan , gocunmadan . Sen giderken ben elini tutuyordum . Sen gittin ellerim boþ , hayatým anlamsýz kaldý . Tek benim mi ? Ardýnda býraktýðýn bir aile var , senin ailen . Üzerine titrediðin , laf dedirtmediðin , hep koruyup kolladýðýn ailen . Ve hepimizden daha yýlgýn ama daha metanetli bir çocuk , senin oðlun .
Ne teselli edebilirki bizi ? Ne dindirebilir bu acýyý ? Sadece seni koyduklarý o sandýðýn içinde , yüzündeki huzuru görmek belki . Hiçbir yerinin artýk aðrýmadýðýný bilmek belki . Tanýdýðýn , tanýmadýðýn herkesin sen giderken sana ettiði dualarla ruhunun rahat olduðu belki . Peki ya seni bir daha hiç göremeyecek olmak , sesini duyamayacak olmak . O ceylan gözlerine bakamamak , sen diye soðuk bir mermere sarýlmak . Allahým ne tarifsiz bir acý bu .
Gaflet içinde yaþýyoruz biz aptal insanlar . Hayat burada sanýyoruz . Çalýþalým , kazanalým , yolumuza
çýkaný ezip geçelim , gün bu gündür sanýyoruz . Ýçimizde birþey kalmasýn , doyalým dünyaya istiyoruz .
Hangi dünya , hangi hayat ? Asýl hayat ikiyüz metrekarelik evlerde , markalý mobilyalara oturmak ,
hep bir telaþ ve hýrsla debelenmek deðil iþte . Asýl hayat iki metrelik bir çukurda , beyaz bir çarþafla baþlýyor . Ýþte sen þimdi o asýl hayatýnýn içindesin ablam . Öyle kolay gittinki , öyle huzurluydunki demekki yeni hayatýnda mutlusun diyorum þimdi kendime .
Ne olursa gidene olur diyorlar . Gidenin dünya nimetlerinden yoksun kaldýðýný düþünerek diyorlar
bunu . Asýl kalanlarýn yoksunluðu ne olacak ? Hem bu sahte dünyada zor sýnavlardan geçmeye çalýþacaðýz hemde senden yoksun , sana hasret yaþamaksa yaþayacaðýz . Birgün gelecek yanýnda olacaðýz . O günü dileyerek yaþlanacýðým ablam .
Artýk nehirler tersine akýyor , denizler tuzsuz . Güneþ batýdan doðuyor ve sabahlar geceyarýsý . Biliyorum kýzýyorsun bana ama elimden ne gelir . Elimi attýðým her yerde sen , sesin kulaklarýmda . Yüzün kazýlý gözlerime ve yarým seninle o çukurun dibinde .
Güler yüzlüm , gül dudaklým , papatyam , anne ablam ; sensizlik bir boþlukda ipsiz asýlý kalmak , dipdiriyken çürümek , varlýklýyken dilenmek ve herþeyin baþlangýcý bir bitiþ , yaþadýðým hayat ölümün mecaz kardeþi . Bende senin kardeþinim , senin kadar güçlü , senin kadar kararlý ve inatçý .
Yani sen varmýþsýn gibi devam edecek hayatým .
Baþýmda taç , gönlümde sevgi , ruhumda iyi niyet , ömrümce hasretim olacaksýn . Hep olduðun gibi kalacaksýn . Birgün adýnla yeniden varolacaksýn . Yeni sen hiç tanýmadýðý eski seni sevgiyle sayacak , örnek alýp yaþayacak . Bu da benim sana verdiðim sözüm olsun ablam .
Þimdi nurdan elbisen üzerinde , cennet denilen o güzel bahçede gönlünce rahat ol . Ýþte o tablodaki
yerini aldýn artýk . Gelenin olacak yine biliyorsun . Her kalanda bir keder , her gelende bir kavuþma
mutluluðu olacaksýn .
Hasretin içimde hiç sönmeyen bir volkan , sevgin her dakika büyüyen bir aðaç ve acýn kanýmý emen , ruhumu yiyen dev bir kurt olacak gelenlerden olana dek bende .
Biliyorum ; görünen þekildir yok olup giden . Mana alemidir ölümsüz olan . Özümüzün gerçek manasý sensin , görünmesende bizde varolan . Benim benzersiz ve ölümsüz anne ablam .