bir müddet susmak...
hiç psikoloji eðitimi almadým...iþim gücüm matematik ve türkçeydi..ki hala öyle...
hayatý türkçe üzerine toplayýp çýkarmayý ve bölüþtürmeyi seviyordum...sevgiler toplanýyor
sevgisizlikler çýkarýlýyor...du...sorunlar bölüþtürülüyor...çözümler çarpý çarpý
oluyordu matematiðimin sembollerinde...ve...
sözcüklerin sihrini keþfettiðimde üstüne de bunu psikolojiyle yanyana yazanlarý gördüðümde
hayranlýðým susmak üzerine yoðunlaþýr oldu...kelimeler öyle güçlü çarpýyordu ki beni
onun karþýsýnda susmak en iyi cevap oluyordu...ve susmak aslýnda her zaman yanýtýn
doðrusunu bulmayý karþý(n)dakine býrakýyordu...aslýnda iþin can sýkýcý yaný suskunluðun
yanýtýný bulmaktan öte karþý(n)daki olmak oluyordu iþte bu da matematiðimin eksisi oluyordu..
üstelik yanýndakiyken...
ve susmalar insana verilen en iyi cevap olmaktan öte bir anlama bürünemezken içimi
kýrýlmalar dolduruyordu sebepliydiler üstelik hak vermemek elde olmuyordu...
ama yanýtý en iyi olacak kelimeler de türkçemden o anda silinip silinip tuzsuz soðan misali
dil yakýyordu..ki dil eski türkçemde gönül anlamýna düþüyordu...orhan babanýn ya da
ferdi amcanýn hoþ kimin söylediði de o kadar önemli olmayanýn "dil yarasý bu" oluyordu...
ve
dil
yarasý
bir müddet susmayý
gerektiren
en iyi yanýt oluyordu...
bence...
bir müddet susmayý da bilmek gerek...
sevgiyle...
15.01.2008
11:05