Soðuk odalarda yaþar bizim gibiler..
Üþümek nedir bilmez,
Karanlýkta kanyak içip ýsýtýr ve aydýnlatýrlar geceyi..
En çok sonbaharý severler..
Simsiyah giyinip rüzgarý kozmetik deymemiþ teninde hissetmeye bayýlýr,
Yaðmurun her damlasýnda binlerce parçaya bölünmüþ hayatlar sezer ve sigarayý öyle bir körüklerler ki geçtikleri sokaklar aydýnlanýr ateþinden..
Polisle iþi olmaz bizim gibilerin,
Ne korunmaya ihtiyaçlarý vardýr ne de kimseye bir zararlarý..
Hayatý dört dakikalýk bir þarkýda yaþarlar
Müzik susar, aðlamaklý þarkýcý keser söylemeyi ve bar sandalyesinde þarkýya devam eder bahsi geçen serseri ruhlar..
Onlar içer, onlar sýçar, onlar Beyoðlu’nu özler..
Delikanlýlýkla, adamlýkla de iþi yoktur onlarýn, köpekleri sever kurtlardan tiksinirler..
Kavgada kendi kendini öldüren ahmaklara lanet eder, ölüsüne tükürür, arkasýndan küfrederler..
Düzene uymak düzülmekle eþdeðer
Ölmek mutlu bir günbatýmý seyridir..
Onlarýn dininde on emir de yoktur dört büyük kitap da..
Sadece insanlarý seven ve þarap denen kutsal suyu bir gün bütün nehirlerden akýtacak kýyakçý bir tanrý vardýr..