Adýný koyamadýðým,ama bildiðim ne varsa
Usulca kayýveriyor benliðime,
Ve sevdalarýn efsaneleþmesi,
Ancak acýlarla belirginleþiyor birazda.
Koparýp sana sunuyorum meydanlarý,
Ýnsanlar gelip geçiyorlar da oralardan,
Hiçbiri fark edemiyor içimizde iþleyen çarklarý.

Sesimi uçurumlara býrakýyorum.

Aþk mý diyorum þimdi,
Aþk mý bir toyun en amansýz yerinde
Hüznü saðarken sen geceleri,
Yýldýzlarý dolduruyorum içime.
Duvarýnda kopmuþ telleriyle asýlý gitar
Notasýz ezgilerini çalýyor sessizce,
Bense sýfatlaþtýrýyorum artýk her aný.

Kavruk bir Aðustos inliyor avuçlarýmda.

Yeniden sisleniyor bak camlar,
Bütün aralýklara adýný koyuyorum,
Sözcüklere yeni anlamlar katýyorum,
Yinede aþký suluyorum her soluksuz kalýþýmda,
Alýþkanlýklarýma yeni alýþkanlýklar ekliyorum.
Upuzun bir yanký var sokaklarda,
Ha bire dönüp dönüp vuruyor,
Vuruyor kentlerin daralmýþ havasýna,
Birden bire parçalanýyor kalbim,
Durgun bir acemilik oluyor gözlerimde düþler.

Uç veriyor nisan yeni bir bekleyiþe.


Suskunluða alýyorum oyuncaklarý,
Oðlum gelemeyecek ve oynayamayacak diye.
Dur diyorum anasýna,
Madem ki o yok artýk / býrakalým aðlamayý,
Belli ki þimdi þiir emzirme zamaný.
Ki baðrýmýza düþen her ayrýlýk
Kalbimizi çizip duran barandýr.
Son kuþlarda yakamozlara düþüyor,
Bulutlar yalnýzlýðýn acýsýný aðlýyor yeryüzüne,
Geceyle bir dönüyor daðlara esen rüzgarlar,
Üþüyor düþler.
Güneþe bir kala ay üþüyor hala.
Hüzün mü bizim sakladýðýmýz,
Yoksa aynalarda çoðalan yüzümüz mü?

Tüm özlemlerimi sana biriktiriyorum…