Sabah her zamanki saatimde uyandým. Ýþe gitmek için hazýrlandým. Biraz vaktim vardý, televizyonu açtým haberleri izlemek için.
   Derken bir görüntü tüm sabahýmý mahvetti. 26 yaþýnda gencecik bir insan. Malatya'da yaþýyormuþ. Geçimini ise palyaçoluktan kazanýyormuþ. Ýlk görüntüsü palyaço maskesiyle gülümsüyordu. El sallýyordu kameraya... Mutluydu. Elbiseleri üzerindeydi.
   Sonra yerde can çekiþen görüntüsü. Habere göre otobüs arabaya çarpmýþ. Araba ise o anda karþýdan karþýya geçen palyaçomuza.
   Ayaðýnda renkli ayakkabýlarý, üzerinde rengarenk kýyafeti ve makyajýyla yerde yatýyordu. Yanýnda sevgilisi þokta, saatini çýkarmakla uðraþýyordu. Her ikiside ambulansý bekliyorlardý. Sonunda ambulans geldi, sedyeye yatýrdýlar palyaçomuzu. Spiker o görüntünün üzerine "Palyaço ise maalesef hastane yolunda yaþama gözlerini yumdu" dedi. Bense o sýrada bir aðlama tutturdum ki size anlatamam. Oysa ben palyaçolardan nefret ederim...
   26 yaþýndaki genç kim bilir neler yaþamýþtý o güne kadar. Ýnsanlarý, çocuklarý güldürürken içinde ne fýrtýnalar kopmuþtu. Görevi ise olmadýðý bir ruh haline bürünüp insanlarýn karþýsýna çýkmaktý. Mutlu muydu peki? Hayatý acýlarla doluydu belki de... Akþam olup ay çýkýnca, etraf sessizken sessiz haykýrýþlarý yýrtýyordu belki geceyi?
   Tanýmadýðým bir insanýn ölümü beni hiç bu kadar etkilememiþti. Bir anlýk dikkatsizlik, belki sorumsuzluk o gencin hayatýna mal oldu. Oysa yaþayacak uzun yýllarý vardý.
   "Ýdil, her gün en azýndan bir kere trafik kazasý oluyor. Neden bu ölüme bu kadar duyarlýsýn?" demeyin bana. Yerde can çekiþen, makyajý ve elbiseleriyle yatan palyaçoyu görseydiniz sizde eminim benim kadar etkilenirdiniz. Allah’tan rahmet, yakýnlarýna da sabýr diliyorum.