Yüreðimin ne olduðunu bilmediðim huysuzluðunda, duygularýmý dizginlemeye çalýþýrken, sana çalakalem bu satýrlarý yazýyorum.
Kapýsýndan kovulan ev sahibinin merhametinden umudunu kesen ve her yaný kan revan içinde olan köpek gibi gecenin ayazýnda sensizliði yaþýyorum. Kendimi kaza yapmýþ otobüsün can çekiþen yolcularýna benzetiyorum. Sana gelmeye güç yettiremiyorum. Kendime buzdan kaleler yapýp aþka meydan okumaya çalýþýrken; senin sýcak gülüþün karþýsýnda bütün dünyamý sel sularýna kaptýrýyorum; çaresizlik içinde boðuluyorum. Þimdi sularýn içinden çýkan baygýn bedenimle hayat öpücüðünü bekliyorum. Sensiz yaþayamýyorum. Seni bir damla yalnýzlýðýyla yaþarken, biriken gözyaþlarýmda kuðu beyazlýðýnda hayallerini yüzdürüyorum. Biliyorum söz tükenir; geride yaþananlar kalýr. Dilimde cümleler duygularýma son noktayý koyarken, sana yaþattýðým mutsuz paragraflar için özür diliyorum. Seninle yaþamýþ olmamdan dolayý sonsuz huzur ve mutluluk duyuyorum. Ýnan içimi burkan, hüzün ve gururla gözlerimi ýslatan bir duygu saðanaðýsýn. Seninle sýrýlsýklam bir hayat yaþýyorum.
Hatýrlýyor musun? Gümüþ rengindeydi balýklar ve altýn sarýsýydý portakallar.Ý þte o bahçede suya düþerdi aksin. Ben rüyalarýma dolan berrak yüzüne susamýþ bir kelebek gibi öpücükler konduruyordum. Gözlerimi yumduðum o saatlerde kirpiklerim bahar dallarý oluyordu. Kaþýmýn gölgesinde yumulan gözlerimde hep seni düþünüyor hep seninle avunuyordum. Ben aþkýný kaþla göz arasýnda gam dolu bakýþlarýmda yaþýyordum. Bazen hiç durmadan aðlýyordum. Yanýmda olmuyordun,bir serçe kuþu gibi baþka parmaklarýn ucuna konuyordun. Yüreðim yanýyordu. Erkekler yanýnda taþýdýklarýyla gurur duyuyordu. Oysa ben gurur duymak için deðil sadece sesini duymak istiyordum. Bir ýlýman iklimin rüzgarý gibi nefesini hissetmek istiyordum. Seni doya doya sevmek, hep bir su kenarýnda saz gibi senin serinliðinle doymak istiyorum. Bir gümüþ renkli balýðýn pullarýnda gözlerinin beyazlýðýný görmek ve sonra ölmek istiyorum.