Yalnýzlýðým vurgun yerlerimde nöbet tutuyor yine bu gece. Sýnýr tanýmaz sevdalarýn duygularýma serpilmiþ sarhoþluðu sarýyor ruhumu usulca.
Yine yollara vuruyorum kendimi. Kalabalýklar arasýnda rotamý yabancý yüzlerin belirlediði hiç bitmesini istemediðim bir yolculuða. Bu yolculuk beni bir adýmda kýrýk çocukluðuma bir adýmda korkak geleceðime götürüyordu. Maalesef bu yolculukta bir tek bugünüm yoktu. Geçmiþle geleceðin arasýnda sýkýþmýþ hayatýmýn gümrüklerinde takýlý kalmýþtým.
Küçükken annem söylerdi. Bir gün kaybolursan eðer ayý takip et diye. O seni gideceðin yere götürür yalnýz býrakmaz korur. Ýnanmýþtým söylenen bir çok yalana inandýðým gibi. Bilmiyorum o gece beni o parka götüren bir geçmiþe bir geleceðe giden ayaklarýmý mý yoksa çocukluðumda kalmýþ aya olan masum inancým mýydý. Sessiz kimsesiz bir köþe buldum kendime. Ýnsanlarý izledim ve sonra kendimi. Ceplerimden, o bomboþ masaya bir bir kýrýklarýmý çýkarmaya baþladým farkýnda olmadan.
Annemi koydum önce, ona baktým en çocuk en kýrýlgan yerimdi benim. Vazgeçilmezimdi. Ama artýk yüreðime batan cam kýrýklarýmýn cebimde sakladýðým en kutsal parçasýydý. Onu yüreðimden çýkarmak çok acý vermiþti oysa. Sonra masanýn en uzak köþesine babamý koydum. Ulaþmam zor olsun diye. Belki de bu masadan kalkarken onu unutup giderim umudu vardý içimde. Sonra aþklarýmý koydum tek tek. Ýþte o an gülümsedim sanýrým.
Sonra ceplerimden umutlarým çýktý, hayallerim, düþlerim ve sonra gözyaþlarým çýktý ardýndan, çocukluðum çýktý. Hiç göremediðim çocukluðumun kýrýklarýný toplayýp çýkarmam biraz zaman aldý. Gözümün önünde belirdi karlý Ankara akþamlarý ve terk ediliþlerin en koyusunu yaþadýðým o pencerenin dirseklerimi kanatan çerçeveleri. Annesiz kalýþýn ilk vurgun yeri. Her vurgunda yüreðime batan o pencerenin cam kýrýklarýydý iþte. Hiçbir kesik o ilki kadar derin olmamýþtý. Aç geçen geceler, sevgisiz annesiz uyanýlan sabahlar ve on yaþýnda küçük bir kýz.
Masaya baktým þöyle ne çok þey çýkmýþtý ceplerimden. Ceplerimin böylesine büyük, ruhumun böylesine yaþlanmýþ, çocukluðumun böylesine yorgun oluþunu vurmamýþtým yüzüme bu denli.
Ve sonra kaçmak istedim oradan. Onlarý býrakýp gitmek bir kez olsun ben terk etmek istedim. Kalktým üç adým attým ve geriye baktým istem dýþý bir hareketle. Gidemezdim. Býrakamazdým. Kýrýkta olsalar, acýtmýþ da olsalar onlar benimdi, benim kýrýklarýmdý her biri. Alelacele topladým hepsini ellerimi kanatarak parçalayarak tekrar vurgun bir gecemde yalnýzlýðýmý onlarla paylaþmak üzere tek tek yerleþtirdim ceplerime.

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.