Küçük bir dükkâna giren Mücella Haným, selâmladý dükkân sahibini.
- Ýyi günler!
Oturduðu yerden aldý selâmýný Nuri Bey:
- Aleyküm selâaaaaaaaaaaam !
Gülümsedi Mücellâ Haným:
- Nasýlsýnýz Nuri Amca ?
- Elhamdülillah ! Halimize bin þükür. Siz de iyisinizdir inþallah ?
- Teþekkür ederim, yiyiyim iþte.
Sakalýný sývazlayarak:
- Allah cemi cümlemize saðlýk versin.
Mücellâ Haným, gözlerini raflarda gezdirirken sordu:
- Ýsmet Teyze de iyiler mi ?
- Ýyi þükürler olsun! Allah bu günlerimizi aratmasýn.
Raftaki yumak kutusunu gösterdi kadýn:
- Ýki yumak istiyorum…Kaça yumaklar ?
- Bir büçükten veriyoz bunlarý.

Þaþýrdý kadýn:
- Bir liradan alýyordum ben.
Hemen atýldý Nuri Bey:
- Bu yumaklar kaç senelik. Bu dükkâný Hamdi Bey’den devraldýðýmda – Allah nasip etdi de çok þükür - , vardý bu yumaklar. En az on beþ senelik. Gitmiyor þimdi bunlar. Sizden baþka soran yok. Ama on beþ sene önceki fiyattan veremem ki. Yenisini alýrken, zamlý alacam çünkü. Allah gýsmet ederse, haftaya Ýstanbul’ a gidecem inþallah mal almaya.

Arka tarafta oturan erkek çocuðunu gördü kadýn. Gülümseyen bir yüzle çocuða baktý:
- Torun galiba. Okula gidiyor mu ?
- Ya ya ! Torun…Allah kýsmet ederse, ikiye geçecek teyzesi. Bir yere gönderdiydim, yorulmuþ da dinleniyo. Yürümeye pek alýþýk deðil. Biz bunu azcýk nazlý büyüttük. Okula giderken bile yürümez. Bizim komþu, çocuðunu her sabah okula arabayla götürüyo, akþam da alýyo. Onun peþine takýveriyoz Osman’ý. Deðil mi oðlum ? Okul eve uzak diye tasa çekiyoduk ama, Allah kolayýný veriyo Mücella Haným. Bir de kýsmet meselesi. Bu çocuk çok kýsmetli, çok. Ýnþallah hep böyle olur.

Cebinden gözlüðü çýkarýp, gözüne taktý.
-Bismillahirrahmanirahiiiiim !
Yumak kutusunu açarken, endiþeli bir ses tonuyla :
- Gözlük de yeni, alýþmaya uðraþýyom.
Sordu kadýn:
- Ne zamandan beri ?
- Daha bugün ilk. Alýþýrýzdýr be! Allah yardým eder inþallah.

Baþladý gözlüðün öyküsünü anlatmaya:
- Angara’ya gittim dün. Teyzen de vardý yanýmda. Ayný günde hem muayene oldum, hem gözlüðü aldým geldim. Bir günde halloldu hepsi. Allah büyük.
Þaþýrdý Mücellâ Haným:
- Hayret ! Bir günde ?
- Bir günde ya ! Allah deðil mi!
Mücellâ Haným yumak bekleye dursun, Nuri Bey aldý sazý eline:
- At binenin, kýlýç kuþananýn Mücellâ Haným. Aycýk da iþ kolayý bilmek lâzým. Muayenehaneye bir girdim, ohooooo, on beþ kiþi var sýrada. Sekreter kýza ; ben muayene olmayaca’m, dokdura bi kâðýt verecem dedim. Yoksa, akþama kadar sýra gelmezdi. Sabah Angara’ya, Salih Çavuþlar’ýn oðlunun arabasýyla gittik. Teyzenle beni hastane gapýsýnda indiriverdile Allah razý olsun.

Devam etti:
- Angara’dan Bolu’ya indik, bir baktýk Mudurnu arabasý kalkmak üzere. Allah nasýl da yardým ediyor canýýýým. Beþ dakka geç gelsek, araba kaçacak. Yer kalmamýþ ama, ayakta gideriz dedik, atladýk otobüse.
Sanki üzülmüþtü Mücellâ Haným:
-Yorgun yorgun ayakta gelmek, iyice yormuþtur sizi.
Keyiflendi Nuri Bey:
- Allah hiç bunaltmaz… Otobüste, en önde oturan delikanlýyý kaldýrdým yerinden. O , genç ! Dikilsin kerata. Teyzen de, çocuklu bir kadýnýn yanýna oturdu. Ama þýðýþamamýþla. Teyzen çýkýþmýþ kadýna, parmak kadar çocuk ne diye koltuðu meþgul ediyo diye. Neyse ki, kadýn çocuðu kucaðýna almýþ da , teyzen rahatça gelmiþ. Allah, sevgili kullarýný bunaltýr mý hiç !

Bir kenarda, þeffaf poþet içinde görünen topak topak yaðlar iliþti kadýnýn gözüne:
-Siz tere yaðý da mý satýyorsunuz ?
-Satýn aldým, satýn. Çocuklara, torunlara gönderecem diye 8 kilo birden aldým.10 Lira dediler kilosuna. Yalvar yakar dokuz büçüðe indirttim. Adam önce olmaz molmaz dedi ama, baktý ki benle baþ edemeyecek, dokuz büçükten verdi. Evelallah kimse kurtulamaz elimden. Hem hayvanlar, Allah’ýn otunu bedavadan yiyorlar. Yer- gök yemyeþil çayýr. Nasýl verilir bir kilo yaða 10 Lira ? Allah, bunun hesabýný onlardan sorar öbür dünyada . Haram be haram !

Keyifsiz bir ses tonuyla konuþtu kadýn:
- Þurdan bana 2 yumak verin.
Yumaklarý sararken, yeni gözlüðünü gözünden çýkarýp cebine koydu Nuri Bey:
- Dünyanýn parasýný verdim þu gözlüðe. Allah, hayýrlýsýyla takmak kýsmet etsin. Ömrümüz varsa, beþ sene idare edermiþ beni. Allah, eskitmeyi kýsmet edecek mi bakalým.
Sanki diþlerinin arasýndan konuþtu Mücellâ Haným:
- Güle güle kullanýn.
Sýrýttý Nuri Bey:
- Allah razý olsun Mücellâ Haným, Allah razý olsun.

Kadýn dükkândan çýkýnca, torununa çevirdi yüzünü:
- Git, Eczacý Murat Amca’ na söyle. Akþam evine giderken bana uðrasýn. Þu yaðlarý bizim eve býrakýversin. Sýrtýnda taþýyacak deðil ya, altýnda araba….Bi’ de hatýrlatýver bakalým. Numunelik gelen ilâçlardan verecekti bana. Versin de al gel. Koooþþ ! Bugün de aycýk yoruluver bakayým hacý dedenin hatýrýna.

Kâmuran ESEN