Gecenin içinde, gözlerimde yangýnlar, dört duvara sýðmayan umutlar yüreðimde patlayacaklar. Karabasanlar üzerime geldikçe çoðalýrým binlerce.
     Gecenin içinde, gözlerimi alevler sardý, yüreðime kurþunlar yaðdý. Güneþi uyandýrmalarým, gitmelerin ardýna soluksuz sabahlarým, hayata kafa tutmalarým dý.
     Gecenin içinde, azatlýðýn zirvesinde bir Harut, bir Marut ve bir de ben buluþuyoruz. Hicrana asudeliðimizi, hüzne aþinalýðýmýzý, sevgiye meftunluðumuzu konuþuyoruz.
     Derin bir nefes çekiyorum ýslanmýþ sigaramdan ve avuç avuç yýldýz topluyorum, hepsini hüzne adýyorum.
     Bir tarafta kirli sakalýný sývazlayan asude serseri, diðer tarafta yürüdüðüm ve soluklandýðým her köþe baþýna ekip büyüttüðüm acýlý yürekler.
     Her yeni sayfanýn baþlangýcýna ayný kelimeleri yazýyorum. Her yeni sayfaya bir sonrakini emanet ederek baþlýyorum.
Sonraki tüm sayfalara senle baþladým diyorum, gururnu okþuyorum o yeni baþladýðým melenkolik sayfanýn . Daha bir bir özen gösteriyorum, kelimeler vadisinden topladýðým satýrlarýn en güzellerini ona özene bezene yazýyorum. Onun için en güzel yazan kalemlerimi çýkarýyorum. Ýncinmesin, kýrýlmasýn, örselenmesin diye bir kadýnýn dudaklarýna parmaklarýmý dokundurur gibi kalemimi gezdiriyorum, harf harf, desen desen, hece hece özeniyorum. Ýlmik ilmik dokuyorum yazýlarýmý. Önünde diz çöküp yalvarýyorum, ne olur sonraki sayfalarda sen gibi, sana baþladýðým gibi dolsun diyorum, yarým kalmasýn, son olmasýn hiçbir sayfa diyorum.
     Ama nafile.....
     Hiçbir sayfa, hiçbir kalem ve hiçbir ben bir sonraki sayfada ayný seni bulamýyoruz....