Biliyorum þu an her þey için erken.Hele bunun için çok erken.Kendime þaþýyorum.Þu an kalemi elime alýp, defteri yazý yazmak için çýkardýðýma, ayný zamanda yanýndan yeni ayrýlmýþ olmama raðmen þaþýyorum.Ve kýzýyorum kendime.Neden bu çeliþki diye?
Ruhumda kapattýðým (daha doðrusu üstünü örttüðüm) hangi yaradan baþlayayým?Sahi sen bir yerlerimin aslýnda hep kanadýðýný ve hep kanayacaðýnýn bilincinde misin bilmiyorum.Fark ettin ve bana belli etmedin mi?Bilmiyorum…
Karýþýk bir (serüven)in içine sürükledim seni.Kader nasýl bir açýklamaysa…Kader seni ve kendisini yaralamayý iyi bilen birinin yanýna koydu…
O kadar çok aný var ki…O kadar çok koku…O kadar çok hatýrlanacak þeyler…
Kendimi iple asýyormuþ gibi hissediyorum.Anýlarýn her birini, kokularýn her birini, seni ve beni idam ediyorum.Sonra beni…En son beni…
Nereden çýktý bu þimdi?Niye?Biz bunu hak ettik mi?Sorun ne?Ben mi üzdüm bilmeden seni dediðini ya da diyeceðini biliyorum.
Bir þey deme.Bir adamýn, bir kadýna yaþatabileceði ne varsa güzel adýna hepsini sende buldum ben.Sende yaþadým.
Yaþam ve getirdikleri zor geliyor.Geçmiþle uðraþmak zor geliyor.Düþündüm de (ben bunu hep düþündüm!) yaþadýklarýmýz bunlarla sýnýrlý kalmalý…Daha fazla þey olmasýn paylaþtýðýmýz.Baba olduðunu gördüðün gün mesela.Saçlarýnda beyazlarýn artarken…Göbeðin öne çýkýp ayna karþýsýnda göbeðini içine çekerken…Görmeyeyim seni…
Ben hatýrladýðýn, sen hatýrladýðým kal istiyorum.
Evet…Ben böyle istiyorum…Farkýndayým…Sensiz bir hayat istiyorum…