Baþýmý kaldýrdým,
Uzun uzun baktým simsiyah gökyüzüne,
Yýldýzlar yüzün kadar aydýnlýk.
Gözlerindeki hayâl kadar pýrýltýlý...
Sanki þölen var diye,
Geçirdim içimden.
Sessiz adýmlar eþliðinde.
Sahil boyu yürüdüm,
Kumlar çýplak ayaklarýmýn altýnda ezilirken,
Ben düþlerimi,
Sana ait olan heveslerimi,
Birer birer gönül mahzenimden,
Denize doðru býraktým.
Akýntýya kapýldý herbiri umursamaz ,
Dargýn,kýrýk düþüncelerle birlikte.
Sana dair tüm dileklerim,
Gözümdeki yaþlarla aktý,
Bir deniz kýzýnýn masal diyârýna vardý.
Omzuma yýldýz kondu bu gece,
Oysa ki dileðim yok artýk!
Yýldýzlar saçlarýma yaðsa da,
Dalgalar vursa da kýyýya,
Rüzgâr adýný fýsýldasa da kulaðýma,
Umrumda deðil inan!
Düþlerim çýkmaz bir sokaða çýksa da,
Attýðým her adýmda,
Aldýðým her solukta,
Seni unutmak zor olsa da,
Umrumda deðil caným!
Beni görmezlikten geldikten sonra,
Yýldýzlar omzuma konmuþ,
Ne farkeder þimdi ha?
Seni sana býrakýyorum,
Mutluluða dair ne varsa,
Yýldýz gibi yaðsýn baþýna!