Dik baþýn eðilmesin
asla kederle…
Zalim vurur,
hain vurur,
umudunu yitirir insan
bir de kendi kendini vurur.
Biliyorum açsýn
güneþli maviliklere,
yaþamýn yeþilinin
maviyle kucaklaþmasýna…
Kýsýr döngüler var
etrafýnda ve
açmaza sarar
bütün baþlangýçlarý,
sabahý akþama taþýyan
vagonlar yorgun namütenahi…
Ama yinede unutma!
Sen mükemmel bir annesin
Nisaný dünyaya getirensin
ona hayat verensin,
þifasýz geceler deðil ki
senin merhemin.
Umudu,onurlu yaþamayý
bana sen öðrettin,
þimdi kendini bir anda
neden býrakýverdin?
Dik baþýn eðilmesin
asla kederle,
baþýný kaldýr!
Yaný baþýndaki Erciyes’e bak
ihtiþamýna,maðrur duruþuna,
ne müthiþtir ki
sen de ona benzersin
bi’çare olmasýn yüreðin…
Unuttun mu?
Annen hayata esir ol diye
Özgür koymadý adýný.
Kýzýn için
tekrar dirilmelisin,
küllerinden silkinmelisin
sen yürekli bir annesin
dik baþýn asla eðilmesin…