BÝR KALEM DAHA SÜKÛT ETTÝ: ERHAN BENER

M.NÝHAT MALKOÇ

Hayatýmýz pamuk ipliðine baðlý sanki… Her þey yaþamla ölüm arasýnda sýkýþýp kalmýþ… Bizi ayakta ve diri tutan “can” denen o ipliðin gücü… Yahya Kemal Beyatlý’nýn dediði gibi “Bir tel kopar ahenk ebediyen kesilir.” Öyleyse, tel kopana kadar dünya denen bu fena yurdunda güzel bir iz býrakmalýyýz. Ýz býrakmayan bir insanýn yaþadýðýnýn delili ne olabilir ki?… Tekrar dünyaya dönüp “Ey efendiler… Bu dünya denen mezrada ben de yaþadým. Þunu þunu yaptým, sonra da ebedî yurduma göçtüm” diyemeyeceðinize göre, adýnýzý ebedileþtirecek eserler vermeniz gerekir. Bu eserler çeþit çeþittir. Mimarsanýz görkemli bir yapý, müzisyenseniz eþsiz bir beste, doktorsanýz bir can, mühendisseniz hünerli bir buluþ, öðretmenseniz geleceðe altýn nesiller, þairseniz þiirler, yazarsanýz hikâye ve romanlar býrakabilirsiniz. Eserleriniz ayakta kaldýðý müddetçe sizler de dünya üzerinde yaþarsýnýz.

Türk edebiyatýna çok sayýda eser kazandýran Erhan Bener’in dünyadan göçüþü, ebedî âleme gidiþi bana “insan ve eser” iliþkisini hatýrlattý. Zira insan eseriyle vardýr. Horasan erlerinden Hâdim’de medfun büyük evliyadan Mevlânâ Ebû Sâid Muhammed Hâdimî der ki: “Kâmil odur ki, býraka dünyada bir eser/Eseri olmayanýn yerinde yeller eser” Gerçekten de öyle deðil midir? Bence kiþiye ölmek deðil, asýl unutulmak koyar. Yazar Bener, giderken unutulmayacaðýný da fýsýldadý kulaklara. Zira adýný yaþatacak onlarca eser býraktý geride.

Edebiyatýmýzýn usta kalemlerinden birisiydi Erhan Bener… O pek çok sahada eser veren çok yönlü ve zengin bir kalemdi. Herkes gibi þiirle baþlamýþtý edebiyata. 1948 senesinde þiirlerini “Sesler” adý altýnda iki kapak arasýna almýþtý. Þiirin ardýndan 1953’te ilk romaný olan “Acemiler” i yazmýþtý. Bu yazma macerasý ömrünün son demlerine kadar soluksuz devam etmiþti. Türk edebiyatý zincirine yeni halkalar eklemiþti. Bu halkalar roman türündeydi daha çok… “Yalnýzlar, Loþ Ayna, Ara Kapý, Baharla Gelen, Elif’in Öyküsü, Macellos da Vinci’nin Serüvenleri, Oyuncu, Böcek, Ölü Bir Deniz, Sisli Yaz, Ortadakiler, Tekilleþme, Bir Büyük Bürokratýn Romaný, Anafor, Hýnzýr Kýz, Dönüþler, Köleler ve Tutkular, Iþýðýn Gölgesi, Ýliþkiler” onun Türk roman külliyatýna kattýðý doyumsuz eserlerdir. “Aþk-ý Muhabbet Sevda, Gece Gelen Ölüm, Günbatýmý Öyküleri, Denizaþýrý Öyküler, Yaralý Aþklar, Bir Demet Mimoza, Aþk Nereye Kadar” adlý öykü kitaplarýný anmadan geçmek ustaya haksýzlýk olur.

Bener, hayatý boyunca 30’un üzerinde kitaba imza attý, kimi eserleri de yabancý dillere çevrildi. Çocuk kitaplarý, çevirileri ve radyo oyunlarý da bulunan Bener’in “Yalnýzlar”, “Ölü Bir Deniz”, “Böcek”, “Aþk-ý Muhabbet” ve “Sevda” adlý eserleri sinemaya ve televizyona uyarlandý. Bener’in, “Hýzýr Doktor”, “Bürokratlar” ve “Þahmeran” adlý oyunlarý, Ýstanbul Þehir Tiyatrosu, Ankara Halk Tiyatrosu ve Ankara, Konya, Diyarbakýr Devlet Tiyatrolarý’nca sahneye konuldu. Sahnelenen bu oyunlar izleyicisinden tam not aldý.

Bu kadar çok ve özgün eserler veren bir yazarýn ödüllendirilmemesi haksýzlýk olurdu. O da pek çok usta yazar gibi ödüller almýþ, aldýðý bu ödüller onun yazma þevkini fazlasýyla artýrmýþtýr. Erhan Bener, Fransýz-Türk Kültür Cemiyeti, Yunus Nadi ve Orhan Kemal roman ödüllerine, Haldun Taner, Yunus Nadi ve Dil Derneði Ömer Asým Aksoy Öykü ödüllerine, Muhsin Ertuðrul Oyun Ödülüne layýk görüldü. Edebiyatçýlar Derneði Onur Ödülü altýn madalyasý sahibi olan Erhan Bener, Fransa’nýn uluslararasý “Sanat ve Edebiyat Ustasý” ve Uluslararasý Film Festivalleri Kurumu’nun “Sanat Çýnarý” unvanýna da sahipti.

Seksenine merdiven dayadýðý bir dönemde aramýzdan ayrýlan Bener, yaþý ileri bir safhada olmasýna raðmen hayal kurmaya ve kurduðu hayalleri okuyucularýyla paylaþmaya devam ediyordu. Hayattan elini eteðini çekmemiþti, nefes aldýkça hayat yaþanmaya deðerdi. Onun hayata bakýþý sevgi ve hoþgörü temeli üzerine bina edilmiþti. Doðrusu da bu deðil miydi zaten. Söz sarraflarý olan þair ve yazarlara da hayata sevgiye hâkim noktadan bakmak yakýþýrdý. O da kendine yakýþaný yaparak yaþadýkça okuyucularýna muhabbet bahçesinden güller derdi. Kalem sustu… 08 Aralýk 2007’de edebiyatýmýz bir deðerini daha topraða gömdü.