Bazen yaþamýnýn bir yerinde zamanýn yavaþladýðýný hissedersin...
Etrafýndaki herþey hýzla akýp geçiyordur yanýndan, sen ise sadece þaþkýn bakýþlarla olanlarý izliyorsundur.
Telaþýn ve hengamenin arasýnda birþeyler düþünmek istersin, yavaþça kenara çekilirsin. Kimse seni görmüyordur ya da farketmiyordur. O an tek baþýna, oracýkta kalakaldýðýný hissedersin...
Onlar gibi olmayý hiç bir zaman istemedin. Hayatýn gidiþatýna kapýlýp öylesine yaþamayý, düþüncesizce günlerini tüketmeyi... Olmadýn da zaten ve hiçbir zaman olmayacaksýn.
Çünkü, senin amacýn farklý, kimse anlayamasa da. Neden anlayamýyorlar diyorsun bazen! Belki de bazen kendine kýzýyorsun. Ben niye böyleyim, diye... Bu senin doðan... Deðiþtirmen çok zor belki de imkansýz. Ama iyice düþündüðünde anlayacaksýn ki bununla yaþamak çok da zor deðil hatta diðerlerinden farklý olman senin daha da mutlu olmaný saðlayabilir.
Nasýl mý? Çok basit aslýnda. Her þeyi olduðundan farklý görmen, onun güzel yönlerini de derinliðine görmen anlamýna geliyor. Çoðu insanýn göremediði o gerçekler, seni tahmin ettiðinden daha da çok mutlu edecektir. Bir çiçeðe baktýðýnda onun sadece yapraklardan ve dallardan oluþmuþ bir bitki olduðunu düþünmeyeceksin. Gördüðünde seni mutlu edip güldürebilecek derecede sevimli olan o çiçeðin bu dünyadaki mucizelerden biri olduðuna inanacak ve mutlu olacaksýn.
Bazen mutlu olmanýn ne anlama geldiðini de soruyorsun kendi kendine. Mutlu olmak, sadece iyi þeyleri görüp onlarla avunmak deðil... Fýrtýnalý bir günde, bulutlarýn arasýndan sýzan güneþ ýþýnlarýný farkedip onlarýn çabalarýna hayran kalmaktýr mutluluk. Bazen, sokaðýn kenarýndaki kaldýrýmda oturan, bebeði olmadýðý ve arkadaþlarý onu oyuna almadýðý için gözlerinden akan yaþlara engel olamayan minik bir kýz çocuðunun ellerindedir, bazen sürünerek kendinden 4000 kat daha büyük ve yüksek bir aðaca çýkmaya çalýþan bir kurtçukta.
Ama unutma ki her zaman küçük þeylerdedir mutluluk, minicik bir ayrýntýda, bir odanýn en kuytu köþesinde... Þimdi sen bunu da sorarsýn, neden saklanmaya mý çalýþýyor bizden, diye!
Mutluluk, hakedenlerin yanýndadýr hep. Dünya onu da korkutur bazen ve gidip minik bir kelebeðin kanadýnýn altýna ya da bir çocuðun gözyaþýna saklanýverir. Onu ancak arayanlar ve sabredenler bulur. Sabretmek yeteneði herkese bahþedilmemiþtir ki o yüzden mutluluðu da çok az kiþi tadabilir.
Sen tadabildiysen ne güzel! Demek ki o þanslý kiþilerdensin. Aramaya devam et öyleyse! Kim bilir daha ne güzelliklerle karþýlaþacaksýn ki bulduklarýný biriktirdikçe bir de bakacaksýn kendine içinde mutlu olabileceðin bir evren yaratmýþsýn...