I

Hava soðuktu ve kalabalýktý gece
Yaðmur ince iðneler halinde yaðýyordu
Körfezin kollarýnda oturmuþ kalbimi baltalýyordum
Unutulmaya mahkumdu söylediðim her söz
Unutmaya hükümlüydüm
Yaþadýðým her aný
Ayýþýðýna aldýrmadan kalabalýða bakýyor
Baltamý sýkýyordum

Elimin ayasýnda bir çatal çizgi uzanýyordu
Açýp kalabalýða gösterdim
Kýsaca elime uzun uzun birbirlerine baktýlar
Bu el bizden deðil dediler
Beni ittiler.

Kim sever bir þehri o þehre raðmen
Kim anlar ki bir insaný gözlerinden baþlayýp
Baþka gören var mý kaldýrýmlardaki yalanlarý
Biri daha okudu mu çakýl taþlarýndaki masallarý

Yaðmur ince iðneler halimde yüzüme batýyor
Lime lime oluyordu kalbim…
Kuma bir çukur kazýp içine haykýrdým
Elimin ayasý çatallý benim
Sizden deðilim

II

Yenilgiler, çiçek tozlarý ve gül yapraklarý
Kurutacak mürekkebim yok
Kendi düþümde serseriyim
Serçe sürüleri gibi daðýnýk düþlemim
Her yöne birden uçuyor
Hayýr, uzatmayýn bana yardým elinizi
Ne faydasý var imgenize
Eli kalem tutmayan bir þairin.

III

Cismim mum, düþüm alev
Yana yana bitiyorum
Dünyaya uzanan elim acýyor
Ve tükürük saçýyor hisli sözlerim
Kalemlerimi yedim son açlýðýmda
Yani yalnýzlýk, silme yalnýzlýk…
…


Bir naylon torbaya girip
Çimlerde uyuyacaðým uykumu
Köpekler iþesin üzerime
Bedenim bari iþe yarasýn

Dýþým sakallý kirli
Ýçim silme gül yapraðý
Kalemimi kalbime batýrdým da
Yemin ettim bininci kez
Bir daha þiir yazmamaya

Nemli duvarlarýmý çoktan terk ettim
Boþluðunda asýlýyým bu hafif makyajlý kentin
Ýttim kendimi evimden sokaklara gittim

Elimin ayasý çatallý benim
Sizden deðilim.

IV

Evrenden büyük þu benim kibrim
Al iþte ana yurdumda serseriyim
Gün biniyor günlerin üzerine
Her güneþle bir týrnak daha açýlýyor dünya ile aram
Cýlýzlaþtý beni tutan halat
Ve yüzüme iðneler halinde batýyor hayat…

Dünya öyle geniþ enine boyuna
Öyle derin ve yüksek
Öyle uzun ki öncede ve sonrada
Aslýnda bir nokta
Kibrimden büyüktür tam ortada
Dünya etrafýmda döner bilirdim
Meðer ki dönen baþýmmýþ neyleyim

Elemin ayasý çatallý benim,
Kendimin eseriyim…

Nisan 04 - Bursa