Eskitilmiþ yaþamlar üzerine



(Yýpranmýþ bir sürü elbise gibi, bir zamanlar kullanýp da kýyamayýp bir kenara attýðýmýz eþyalara benzeyen, biriktirdiðimiz bir çok þey var yaþamda… Aðýrlýðýný üzerimizde taþýdýðýmýz bir çok yük oluyor çoðu zaman eskittiðimiz yaþamýmýz… Yaþamýn her aný, dakikasý, eski bir film karesinden çýkmýþ gibi siyaha ve beyaza döndürmekten baþka bir renge sýðdýrýlamayan küçük þeritler halinde gözümüzün önünden gitmeyen anýlar, yaþanýlmýþlýklar, yaþanýlmamýþ, yaþanýlasý günler olarak geçip gidiyor önümüzden… Eskiyen sadece anýlar deðil, sanýrým düþleri de eskittik, zamana yenildi düþlerimiz… Bir çok sabahýn akþamýna saklandý gitti hep yarýna, yarýna deyip ertelelenerek, eskittik yarýnlarýmýzý da þimdiden…



Umutlar da eskidi her geçen günle düþen yapraklar gibi… Eskittiðimiz umutlar üstüne bir yýðýn harabe sayfa ekledik, yine de diriltmeye yetmedi gücümüz… Kalem bitti, kaðýt bitti, üzerine yazacak yer kalmadý sayfalarda… Yenidenliði yaþatabileceðimiz bir yeni güne uyanmak da yok artýk…)



Eski bir sayfada kaldýn þimdi, kendini kendi kendine eskittin ... Bir baþkasý yapamazdý senin sana yaptýðýný… Bir kendin olamadýn , hep bir baþkasýný yaþattýn yüreðinde…Senden baþkasý yüceltemezdi seni, anlamadýn, anlamaktan öte, bilmezlikten geldin…Kolay olaný seçtin, sevmedin zaten hiçbir zaman zor,u… Zor iþler sana göre deðildi, rutin bir yaþamdan kalan günleri yaþamak yetti sana, nasýl geçerse geçsin, dedin… Geçip giden günler deðil, seni sen yapan duygulardý, düþünemedin, eskidin…



Eþyalarýn yerini deðiþtirirdin eskiden… Her gün, her hafta durduðu yerde durmasýn isterdin, bir oraya bir buraya, döne dolaþa eþyalarýnýn baþý dönerdi, sen dönmeyi bilemezdin… Deðiþtirmekten de anladýðýn tek þey buydu zaten, kazandýðýn ise sadece eskimiþ bir zaman… Deðiþtir iþte þimdi gücün yeterse, hangi eþyayý deðiþtirsen, seni geri getirecek mi?...



Sen de eskidin, eskiye döndürdüðün yaþamýnla birlikte, sen de deðiþemedin… Yenik bir oyuncusun þimdi kendinle yaptýðýn maçýnda boynu bükük, yarýþmadan çekilmiþ… Yeniden yarýþacak güç mü kaldý sende? Yarýþmalarý da eskittin, anlamý kalmadý ki sensiz yarýþmanýn, içinde kendin olmadýðýn, bir baþkasýný koþturduðun bir koþuydu zaten, hiçbir zaman sonunu getiremediðin… Güçlü bir yürek gerek sana þimdi, yeniden kazanmak için yemin etmeye, yeminini sürdürmeye… Eskitilmiþ bir yürekle kim yarýþýr ki, kimin gücü yeter kazanmaya?... Kiminle yarýþacaksýn ki, rakibin olmadan yarýþmanýn bir anlamý var mýdýr?.. Bilemedin… Sen seni eskittin, hala dönemedin kendine…



Her bahara çiçek açtýn, her sonbaharda yaprak döke döke kalmadý dalýn yapraðýn… Karlý bir mevsime kapattýn gözlerini… Sen soðukta yaþayamazsýn ki… Nefes alamazsýn ki… Nerede kaldý yazýn, sýcaðýn?.. Güneþi bile eskittin, bilemedin kýymetini… Halbuki bilseydin güneþ senin için doðup, senin için batýyor, her akþamý seninle yaþatýyor, eskir miydi güneþin? Alýp gider miydi baþýný, sýcaklýðýný senden sakýnýr mýydý, verir miydi yerini kara bulutlara?... Yeter miydi bulutun gücü güneþin yerini almaya, sen kendini eskitmeyeydin ?...



O kadar alýþtýn ki eskilerle yaþamaya, küçük bir deðiþikliði kaldýramýyorsun þimdi. Hiç bir þeyin yeniliði heyecan vermez oldu sana… Hatta her deðiþiklik bir dað gibi yük bindiriyor sýrtýna, yerinde kalsýn istiyorsun eskici dükkanýn, eskici yaþamýn… Dünya dönüyor, zaman geçiyor sen hala yerinde durarak dünyayý da eskitiyorsun, her þeyi eskittiðin gibi… Bir gözlerindeki ýþýk kaldý feri sönmeyen, hala bir parça ýlýk su veren kurumuþ yüreðine…Bir o kaldý vefalý, kýymet bilir , her seferinde geri de çevrilse gitmeyen bir dost gibi… Bari onu eskitme… Iþýðýný yitirme…



Þimdi silkin, þimdi arýn eskimiþ ne varsa geçmiþten kalan, eskittiðin yaþamýndan arta kalan küçük bir dünyaya aç gözlerini. Gözlerinden býrakýver yüreðine, coþkun sular paklar ancak eskimiþliðini, yenikliðini, sula umut çiçeklerini, pembe açsýn gülleri… Ýstersen yapabilirsin, eskiyen her parça bileyilenirse yeniden baþlamak için savaþabir…

Yeter ki bu kez sen, ilk kez

sen,

kendin ol, eskittiðin yaþamýnda kendine bir parça yeni bir

yürek bul,kendinden, senden, eskimeyen, eskitemeyeceðin

yeni bir yürek ol,

içinde sadece senin oynayacaðýn

bir film sahnesi ol…



SEN OL DA,



KÝM OLURSAN OL!...



ferkul



2 aralýk 2007 01.43