Soðuk kýþ günlerine hapsettik kendimizi... Her mevsimin bir güzelliði olduðu yalan aslýnda, öyle deriz ya… Kendimizi kandýrýyoruz belki de, yapacak bir þeyi olmayan insanlarýn çaresizliði içinde cümlelere sýðýnýyoruz, kim bilir?.. Kýþ ürpertiyor, korkutuyor daha bir fazla düþündürüyor diðer insanlarý, sobasý, odunu, kömürü olmayan, imkansýzlýklarla boðuþan insanlarý getiriyor gözlerimin önüne… Bir yerlerde bir acý hissediyorsunuz üþürken mutlu olamadýðýný iþitiyorsunuz insanlarýn, üþürken baþka hiçbir þey düþünemediðini, üþürken yaþayamadýðýný… Ýçerideki sýcak bile bunlarý önleyemiyor, bir ürperti kaplýyor içinizi… Zor yaþamlar, soðuk yaþamlar, içinizi ýsýtamýyor hiçbir þey… Bir yerlerde birileri üþürken, ýsýnmak zor…



Kýþýn güzel yaný belki de tek güzel yaný, günlerin kýsalýðý… O boðucu, karanlýk gündüzler o kadar kýsaltýyor ki bu soðuk mevsimi, nasýl geçtiðini anlamýyorsunuz günlerin... Pazartesi, Perþembe, Pazar, bir bakmýþsýnýz hafta bitmiþ, ay bitmiþ… Bir de uzun geceler var tabi, yazmakla yaþamanýn eþitlendiði saat dilimlerini yaþayabiliyorsunuz soðuk mevsimin artýlarýnýn içinde gece rengini yüreðinizde yansýtýyorsunuz kelimelere, daha bir uzun geceler, daha bir hüzünlü yazýlar getiriyor…Kýþ hüzün mevsimi çünkü, hüznün adý kýþ, siyah ve beyaz renklerinin sevimliliðini yansýtan bir gri hüzün bu mevsim…Gri de soðuk bir renktir her zaman ,üþütür yürekleri…Griyi giymek de , gride yaþamak da , zor…



Ýnsanlarýn yüzüne yansýyor soðuk, biraz daha karanlýk yüzlere veriyorsunuz gülümsemelerinizi… Biraz daha unutuyorsunuz güneþi, biraz daha özlüyor ve umut ediyorsunuz geleceði günlere doðru küçük bir görüntüsü sevindiriyor, baharý karþýlarmýþ gibi… Kendini gösterip gösterip saklanan küçük bir çocuk gibi oyununu oynuyor güneþ, sonra birden bulutlara veriyor yerini, üþüyorsunuz… Ellerinizden çok gözleriniz üþüyor özlemle, bir daha baharýn yaþanmasý istemiyle… Gözlerin üþümesi daha zor…



Güzel günler göreceðiz, yeþil, beyaz çiçekli, umut pembesi günlere açýk yüreðimiz… Umut edebiliyorken, hayal etmeyi hala kaybetmemiþken hatýralarýmýzdan, geleceðimizden hiçbir rengi çýkartmamýþken, bu soðuk mevsimde baharý düþünebilirken daha ne mevsimler, ne kýþlara saklayacaðýz yüreðimizi. Ne kýþlara hapsedeceðiz belki de güneþli bir gün özlemimizi… Daha ne kýþlarda üþüyecek yüreklerimiz?... Düþünürken, imkansýzlýklarla boðuþan insanlarla birlikte umut etmek de zor, onlar bitmeyecek, mevsim bitse de… Bir dahaki kýþýn soðuðu ürpertecek yaz sýcaðýnda çaresizliði… Çaresizlik zor, çareyi ararken bulamayýþ daha zor…



Bu kýþ da bitecek, her þeyin bittiði gibi, yýllarýn geçtiði gibi, kelimelerin tükendiði gibi… Öylesine bir yerlerde, öylesine bir mevsimi duyumsarken yaþamýþ gibiliði yaþarken, biterse hayallerimiz bir gün.Ya biterse mevsimsiz ?…Hayalsiz yaþamak zor…Kýþ içinde baharý yaþamak zor.. Geceler içinde gündüzü ve güneþi, düþlemek, zor… Kýþ, zor…











ferkul





30.11.2007