Can Karadeniz


Dudaklarýma asýlý kalmýþtý masum gülüþlerim
Ýstem siz bir kaderi takýp boynuma ayrýlýrken senden
O son veda zamaný nasýlda vururdun kendini kýyýlara
Bense çoktan yelken açmýþtým uzak düþlere
Ayaklarým hiç bilmediðim bir yola yönelmiþti beni.
Sularýndan ve senden uzaklara vay kara deniz

Titremesi bir baþkadýr rahatlamýþ deniz sularýnýn
Aþk ile diriliþini seyretmek hoþ, diplerlinde dalgalarýn
Ki sahillerine yüreðim çarpardý her gel git inde
Bir kez olsun göz kýrpmadým arkamý dönüp giderken,
Terden tuzlu çoraða benzendi sýrtýmda gömleðim.
Sensizliðe tükeniyordum oy kara deniz

Þimdi yurtsuzum, sýlamdan çok uzakta,
Derinlerimde kanayan sensin oy Kara Deniz
Hasret dolu, mavi sularýna zincirledin yüreðimi.
Kim bilir þimdi yeþilin hangi tonu hâkimdir daðlarda
Aklýma düþüyor geçiyorum kendimden
Hayalin dalga dalga beynime vuruyor
Yanýyor tenimde can kara deniz.

Bilmem kaç derecedir þimdi Ünye’de deniz suyu
Hangi donuk tebessümde buðulanýr aðlayýþýn çýðlýðý
Hangi merak böler yüreðimde ince kýyým sýzýyý.
Simdi tüm hasretlerin bakiyesi yüzüme çarpan
Haydý uzat dalgalarýnýn hýþýrtýsýný kulaðýma
Ana sesi kardeþ sesi / ille de yar, kara deniz.