Caným Annem

Gün doðumuyla oynaþýrken gözlerim
Düþtün aklýma Anne.
Ufka kanat çýrpan kuþlar-
Sen oluyordun-
Kanatlarýnla okþuyordun yanaklarýmý.

Ne zaman adýný ansam
Hüzün yüklü yaðmurlar esip geçiyor
Yamaçlarýndan gözlerimin

Oysa ben Gülüþlerinin sýcaklýðýný ararým
Günün ilk ýþýðýnda

Bakýþlarýn bir gök kuþaðý gibi geçer-
Yüreðimin ortasýndan
Ve ardýndan baþlar gözlerimin bulutlarý–
Yaðmur dökmeye.

Yine sensizliðe dökülür
Aðýr aksak yaðmurlarla bastýrýlan özlem

Daðlarýmýn karanfil ve leylak kokularý
Yanýk yað kokularýna býrakýyor iken yerini.
Usulca yayýlýp daðýlýr günün içine hasretin.

Bedenim, aðýr hasar görmüþ /batýk gemi misali.
Düþer sanayinin paslý kollarýna.
Ýþte o an.
Nasýlda özlerim baþýmý göksüne dayayýp
Öylece orada seni koklayarak kalmayý

Yüreðimin çocuk yaný hüzünlü anne
Ne zaman aklýma düþsen-
Dokunduðum her þey sen oluyorsun
Ýçimde delice çýrpýnan bir minik serce
Yýrtýyor kendini eteklerinde hasret daðlarýnýn
Caným annem

Sensizliði bölüþen gecelerde
Karadeniz oluyor hasretin baþlýyor
Kýyýlarýna çarpmaya yüreðimin.
Kaç zamandýr
Örse yatýrdým içimdeki sýzýlarý
Yüreðime inen her balyoz
Seni döküyordu gözlerimden
Caným annem.

Günün yorgunluðuna aldýrmam anne.
Ýþ dönüþü her þeyi unutan çocuklara dönüyorum
Ýçimdeki sýzý yarým kalmýþ bir þiirden
Ben hep yorgun düþerdim seni özlemekten.

Ve hala sensiz
Anahtar deliðinde býraktýðým
Çocukluðum yetim.
Bir bilsen anneciðim bir bilsen
Seni nasýl özledim.


25 11 2007 annemi dönüþü olmayan bir yere uðurladýk o artýk aldýðým her nefesle benimle.