Ýþte sýcak bir temmuz... Geceleri cýrcýr böceklerinin öttüðü, damlara düþecek gibi yakýn duran yýldýzlarýn parlaklýðýný gösteren berrak gecelere, gündüzleri ýrgatlarýn erkenden kalkýp bahçelere meyve toplamaya gittiði günlere sahip sýcak bir temmuz. Genç kadýnýn her sene iple çekmiþ olduðu bir temmuz daha. Gurbetten kocasý ve üç çocuðuyla mis gibi topraðýna, mis kokan sevdiklerine kavuþacaðý günlere sahip bir temmuz olacaktý bu temmuz. Yaz mevsimleri içinde bu güne kadar en sevdiði mevsim olan temmuzdan böylesine nefret edeceði aklýna gelir miydi genç kadýnýn?

Þimdi en sevdiði mevsimlerin içinde, kasabasýnýn mis gibi meyve, toprak, su kokan havasýnda duruyordu öylece genç kadýn. Buz gibi kaynak sularý kasabanýn içinden geçerek bahçe yollarýna sapýyor, yonca bahçelerini, üzüm baðlarýný, bostanlarý, erik aðaçlarýnýn altlarýný, harmanlarý ziyaret ediyordu her zamanki gibi. Anasý eþeðine yonca biçiyor, karþý üzüm baðýnda kadýnlar çalýþýyor, arka taraftaki harmanda ýrgatlar çalýþýyor, iki oðlu ve küçük kýzý erik aðacýnýn altýnda oynuyor kimi zaman oynayan diðer küçük kasabalý çocuklarýn arasýna katýlýyordu.

Genç kadýnýn çok sevgili temmuz ayýnýn içinde akþamlarý çýkan tatlý rüzgâr, bütün gün sýcaktan yanmýþ olan kasaba halkýnýn yüzünü okþuyordu. Kimi damýnda akþam yemeðini yerken, kimi hanayda kurduðu salýncakta sallanýrken rüzgâr onlara arkadaþlýk ediyordu. Akþam yemeðinden birkaç saat sonra kasabada bulunan gurbetçilerin düðünü derneði kuruluyordu gene kasaba meydanýna her temmuz ayýndaki gibi. Her akþam bir gurbetçinin düðünü oluyordu iþte. Davullar çalýyor, havai fiþekler patlatýlýyor, meyve sularý daðýtýlýyordu meydanda düðünü izlemeye gelene kadýnlara, adamlara, gençlere, çocuklara. Kadýnlar çekirdek çitletiyor, konuþup gülüyor, alkýþ tutuyor, erkekler daha geride elleri arkalarýna baðlý aðýrbaþlýlýkla dikiliyor, bazýlarý ise kaþýk havasý oynuyor, çocuklar birbirini kovalýyor kahkahalar atýyorlardý. Kediler damlardan, köpekler dükkân önlerinden ev kapýlarýndan kurulan düðünleri izliyorlardý gene her temmuz akþamýndaki gibi.

Her sene olduðu gibi bu sene de iple çekmiþ olduðu tatlý temmuzun içinde hiçbir þey deðiþmemiþti. Özlemini çektiði her kare yerli yerinde duruyordu. Fakat bu sefer hiçbiri eski keyfi vermiyordu ona. Hepsi rengi solmuþ fotoðraf kareleri gibi geliyordu. Çünkü bu sefer selvi boylu Ramazan'ý yoktu bu karelerin içinde. Kaybolmuþtu. Silinmiþti.

Fransa'dan Türkiye'ye diðer gurbetçi memleketlileriyle kendi arabalarýnýn da içinde bulunduðu konvoyla geleceklerdi bu güzel temmuzda. Yolda gelirlerken arabanýn ön kaputundan dumanlar çýkmaya baþlamýþtý. Araç arýzalanmýþtý Paris'ten üçyüz kilometre uzakta bulunduklarý mevkide. Arkadaþlarý Ramazan' a aracý Paris' e aldýrarak orada yaptýrmasýný önerdiler. Buralarda pahalýya malolabilirdi. Fransa'nýn içinde yabancý olduklarý bir þehirdeydiler ne de olsa. Ramazan'a mantýklý gelmiþti. Paris' e döndüler önce. Genç kadýný ve üç çocuðunu eve koyduktan sonra ertesi gün babasý ve aðabeylerini aldý. Bir römork ile yola koyuldular. Aracýn olduðu þehre vardýlar. Römorka arabayý yerleþtirdikten sonra, öndeki araca binerek yola koyuldular. Birkaç saat sonra arkalarýnda bir yolcu otobüsü belirdi. Kâh onlarý sollayacak oluyor burnunu geri çekiyor, kâh arkalarýna iyice yanaþýyordu. Kararsýz insanlar gibi vazgeçe karar vere arkalarýndan geliyordu otobüs. Sonra bir gümbürtü kopmuþtu. Çok sevdiði arabasý otobüsün þiddetli çarpmasýyla römorktan fýrlayarak içinde bulunduklarý aracýn arka camýndan içeri girerek uyumakta olan Ramazan'ýn baþýnýn üstüne düþmüþtü. Ramazan oracýkta ölmüþtü. Boynu kýrýlmýþ.

Genç kadýn mevsimlerden en sevdiði olan temmuzda kocasýný böyle kaybetmiþti iþte. Bütün bir sene özlemini çekmiþ olduðu kokularýn, seslerin, insanlarýn içine Ramazan'ýnýn cesedini getirmiþti. Kasabanýn mezarlýðýna genç kadýnýn babasýnýn yanýna yatýrmýþlardý kocasýný.

Akan buz gibi sular, aðaçlardaki kýrmýzý erikler, kaplumbaðalarýn dolaþtýðý üzüm baðlarý, harmanlarda, bostanlarda, meyveliklerde çalýþan kadýnlar, gece öten böcekler, kasabadaki inekler, eþekler, atlar, yaralý kediler, bekçi köpekler, Sugözü þenlikleri, meydan düðünleri, mis kokular, tatlý rüzgârlar, çocuk cývýltýlarý hiçbiri deðiþmemiþti ama onlara anlam katan Ramazan'ýn gülüþünün, sesleniþinin, esprilerinin, sýcak nefesinin, kol kanat geriþinin artýk olmadýðý, Ramazan'ýn ölmüþ olduðu gerçeðini de deðiþtirememiþlerdi. Artýk ne temmuz o tatlý temmuzdu genç kadýna göre ne de yaþananlar gerçekti. Her þey siyahý çok beyazý az eski bir fotoðraf karesiydi. Yaþamýþ olduðu temmuzlar artýk bir kara yazdan ibaretti.