gökyüzünün gri olduðu dönemdeyiz, yeryüzünde ayarsýzlýðýn hakim olduðu zamanýn tam artasýndan geçmekteyiz. belirsiz bir zamana yine ve yine bir sisli bulvarda bekleyeceðiz, o zamana varan treni. henüz bitti saflýk. geç kaldýk ve gecikmiþliðin yarattýðý piþmanlýðý solumaktayýz. her yer ayný bu ara. memur çocuklarýnýn mum ýþýklarý altýnda romantizm aradýðý ve ucuz biranýn fiyaka bozduðu müphem çaðda yaþamaktayýz. yalnýzlýk denilen bir devirde yalnýzlýða yüklenmiþ yalnýþ anlam yükünün yalnýzlýðý baydýðýný anlayabilen insan bulmak neredyse imkansýz. sýtkýn olduðumuz bir anda bile negatif bilançolu faaliyet ve anlatýmlar sergileyen insanlar arasýnda yeter olduðunu anlayýp kibarca si..tir olup gidecek insan bulmak olanaksýz. kadýnlar karþýsýnda divane olup, türlü varyata ve çekiþmelere girmektense taþýdýðý aleti kesip yemenin çok daha kabul görür olduðunu savunan ve bu düþünce ekseninde yaþamaya çalýþan bir insanýn erkekliðinden þüphe etmeyecek insanlarýn hepsi çoktan kayýp. tam ortasýndayýz herþeyin. ya siyahtan beyaza geçiþin griliði bu yaþadýklarýmýz, ya da beyazdan siyaha. ki ikinci tercih doðruysa biz hissedemeden geçip giden beyaza küfürden baþka ne yapýlýr.

tam yeknesak bir zamanýn aralýðýndan sýzýp düþmüþ olmalýydý dünyaya velid. umursamaz ve duyumsamaz bir yaratýktý. ankara'nýn herþeyle ayný ve hiç bir þeyden farksýz barlarýndan birinde tanýþtýðýmýz üçüncü ayaðý sacýn. dedim ya bunca yokluk yaþýyoruz diye iþte bu fakirlikte altýn deðeri taþýyan bir yaratýk bir yönüyle. velid, az biraz tahsilli az biraz uçuk vede kaçýk. çevresinde ucube koltuklarý dolduran heybet görünümlü paçavra bedenler gibi bir ünüversiteden mezun olsada mezuniyeti ile elinde kalan felsefe ve býrakýt hiç bir aynýlýðýna uymuyordu hemcins ve türlerinin. oysa barbar bile sayýlabilirdi ve hatta birazda uçuk ve hatta deli. zaten hep deli denilenler deðilmiydi aslýnda insanýn tüm deliliðini yüzüne vurduðu için dýþlanýp ekarte edilmeye çalýlýlan. ama velid ekarte edilemezdi çünkü; oynanan oyunda ona biçilen rol bunu emretmemiþti. ve hayat oyununun yazarý henüz ona yok olma direktifi vermemiþti.

uzun zaman önce tanýþtýðým dostuma veda edeli ayný uzunluk geçmiþti. onu görmeyiþime binlerce nedenim vardý ama ben en çok benzerliði severdim. evet bir benzerimdi velid mami'den farksýz benle ayný yani. posta kutumda bir mektup gördüðüm ana kadar aklýmda yoktu dünyaya salýnmýþ kopyama dair hiç bir þey. bir zarf ve üzerinde ismim. eve girdim, üzerimi deðiþtirdim ve masanýn üzerine fýrlattýðým zarfý yeniden parmaklarýmýn arasýna haps ettim. her þey olabilirdi içinde bir kimyasal bir biyolojik saldýrý maddesi yada herþey. yýllardan geriye paranoyalýðým kalmýþtý ve birde beynimi kemiren paranoyalarýmý umursamazlýðým. ve açtým zarfý kýsa sürecin sonrasýnda. yazý o kadar tanýdýk gelmiþti ki. ancak en altýndaki ismi görene deðin sahibini hatýrlayamamýþtým. evet bir saldýrý maddesi deðildi belki ancak velid zihnimi patlatacak bombayý sýðdýrmýþtý bu lanet olasý küçük zarfa. o kadar bendi ki. hatýrlatmýþtý zarfa iliþtirdiði her ayrýntýda. isimsiz bir zarf, kýsa bir not ve zihne etki eden bir bomba. insan en çok kendinden zarar görebilirdi. iþte kanýtýydý bu küçük yazýta sýðdýrdýðý.



NOT; uzaðýmda kaldýðýn her an adýna, bir kopyan daha yok oluyor. yazar son direktifini yazdý. bu kez rolüm ölümdü....

bu notla o kadar çok þeyi uyandýrmýþtý ki zihnime kurduðum mezarlýktan. ne yoklar kaldý ne varlar. her biri savaþa tutuþtu sað kalan ise sadece yokavar. adresini iliþtirmiþti sonuna. zarfta yazmadýðý adresi. yýðýldým ýturduðum koltuða. kapandý gözüm ve dönmeye baþladý þerit. hani ankara sokaklarýnda derby maçlarýn yarattýðý ölüm lü anlarda dolaþmalarýmýz, sövmelerimiz hayata. sonra kanlar içinde yýðýldýðýmýz kavgalarýmýz. umursamayýþlarýmýz ve yarýnsýz anlarýmýz. son gününü yaþadýðýmýz hayatýn gelmeyen sonuna sik..ir deyiþlerimiz. yaþamadýðýmýz hayalkýrýklýklarýmýz ve daha neler neler. ýssýz sokaklarýn müdavimliðinden iplemediðimiz memur çocuklarýnýn babalarý kadar memur olmaya terfi etmiþ ben ve hala rolüne sadýk bir oyuncunun son rolüne yelken açýþýný canlandýran velid. bir tek ayakta kalanýmýz belki de ve sadýk olanýmýz rolüne. açýldý gözüm. ve gömleðime bir damla süzüldü. yeryüzü bunada þahit olmuþtu nihayet. alacak ve vereceðimiz kalmamýþtý. elime geçen kumandayla açma düðmesine bastým o an neye kumanda ettiðini umursamadan. bir kaçýþ kapýsýydý belkide açmayý beklediðim. sýzan yaþýmdan kaçabileceðim bir kapý. ama olmadý beklediðim kapý deðildi açýlan onun yerine belki de en vurucu darbe yaþanmýþtý. "you are always on my mýnd" ve presley. neydi ulan bu þimdi. o kadar çok patlama yaþattýki velidin notu zihnimde haytta kalan tek bir þey vardý "git". üzerime baktým öncesonra kalkýp bir ayna buldum. tanýmýyordum ben karþýmdakini bana hiç benzemiyorsu oysa az evvel kendi yazýmý okumuþtum. kendi kendime gönderdðim bir nottu belkide. yeryüzündeki velid halimden gelen. öfke kustum ve parçaladým herþeyimi ve parçalandým toparlandýðýmý sanarken. duþu açtým ve sýcaklýðýnda medet aradým suyun.olmadý o kadar da aziz deðildi su. beceremeyince anladým zihnimdeki patlamalarý söndürmeyi.


üzerime bir þeyler giyinmeliydim yeterince üþümedn önce. yeterince üþümenin sýrasý deðildi bunun bilincindeydim. gardrobu açtým son taraflarýnda sýkýþmýþ can çekiþen ve ölmemek için direnen bir swetin sýzýlarýný iþittim. aldým sonra baktým doya doya hani velidin sevdiði kýza vurmadan önce iþlemiþtim ters durmuþ kadýnýn organýndan itibaren kesen kanlý bir býçaðý tutan elin resmini bu swete. üzerime giyindim o kadar bütünleþmiþtikki ansýzýn. buya bedenimi özlediðindendi yada ruhumla uyuþmasýndan. ama bir an hafiflemiþtim. eski bir kot ile tamamlandým. koþtum arabaya bindim ve yola koyuldum. gece yarýsýnda vardým adresi içinde taþýyan þehre. adresi ve velidi, yani beni. bir uçurumun burnuna dayadum arabanýn burnunu. ve seyrettim yýldýzlarý, ayý ve bulutu. anlar gelip geçti, yaþananlar tek tek. düþündüm herþeyi belkide. ama hala emin deðildim gidip gitmemeye evine velid'in.
sonra nedendi arabayý çevirdim ve adrese doðru yolakoyuldum.içimde burukluk ve acý her metre geçiþte artýyordu. adeta kor kor yanan bir maðmaya doðru gidiyordum. evin önündeydim. gelmiþtim. kapýnýn önünde elim tiredi, kalbim titredi zihnim titredi.bu titreyiþtenmiyi belirsiz ama zili çalmýþtým farkýnda bile deðilken. kapý açýldý alným yerden kalktý usul usul.gözlerim velid'i aradý ama bu baþka bir suretimdi gözlerimde aks eden. mami. dumur oldum, yokluðunu çekerken ben herþeyin zenginliðe kavuþtum. ve acýya için için. açmazda kaldým titremem geçti ama bedenim erimeye baþlamýþtý bile. göz göze geldim,önce mamiyle sonra kendimle. sustuk! konuþtuk! küfrettik kavga ettik bir birimizle. ve bunu yalnýzca gözlerimizle yaptýk. ve belkide beynimiz bundan bu denli yorgun düþtü. öyle ya beyne giden en kýsa yoldan enjekte ettik acýyý. gözden bu defa. içeri girdim ve beyaz giysili bir kaç adam ve bir kadýn gördüm. adýna doktor denildiðini sonradan anlayabildiðim. yatakta ise soluk benzi ve derin öksürükleriyle yatan adamý, velidi gördüm. dondum, üþüdüm en gerçek haliyle ve doðru bir zamanlamayla. bana döndü þaþkýndý, kýsýk ses tonuyla söyledikleri ise beynimde yankýlanan avazlara dönüþmüþtü. " sen, hiç beklemiyordum gelmeni. aslýnda hala anlayablmiþ deðilim neydi seni getiren buraya usta!". geldim velid, sana deðil belki de kendime kendi sonumu görmeye". ve gözlerimebaktý önce kendimi gördüm bu ekz sonra velid'i ve en son mami'yi. hani þimdi yazar olmuþ eski dostum. yazar yaným yani. hani hastaneye gitmeye yanaþmayan velidi evinde tedavie ttirmeye çalýþan. haniüç gün evvel elimde olmasý gereken mektubu bakmadýðým posta kutusunda gördüðümde çoktan sona yaklaþmýþ velid'in yanýna üç gün önce varan mami. sonra ayrýldým anlam veremeden gözlerinden.soðuklaþtý bakýþlarý ve beyaz önlüklüler telaþa kapýldý ve uzun çalan hayat çizgisi. bir damla daha aktý gözlerimden ölümümü izlerken.