Dert yüklü kervaným uzar kývrým kývrým
Gamlý baþým paratoner sevdalar yýldýrým

Acý ciðerimi deler aþk deþer baldýrýmdan
Çelmeler hasretin doðrulsam kaldýrýmdan

Tek mutluluk kaynaðým sevgi dolu sesin
Söyle bana ey sevgilim ses ver neredesin

Bir kerecik bir kerecik daha görsem seni
Giyerek geliversen bana o yeþil elbiseni

Daima tek benim olsan intihar etse hüzün
Aðlamadan ebedi iftihar ile gülse yüzün

Kükreyerek püsküren yanardaðlarým sönse
Yokluðunla duran dünyam varlýðýnla dönse

Bir boru çalýnýp uyansa tüm heyulalar birden
Ve bütün mevtalar dirilip kalksalar kabirden

Uðruna savaþýrým hepsiyle üstüme yürüseler
Hatta çýrýl çýplak bedenimi yüzüstü sürüseler

Keskin kayalarda kalsa vücudumun kabuðu
Her hücrem ile hissetsem dondurucu soðuðu

Ardýndan çarmýha çivileseler duymam esef
Milyonlar adedince oklarýna edilsem hedef

O hedeflerini vuran oklarýn her biri var ya
Aldýðým gelmiþ geçmiþ en parlak madalya

Ne üzülür ne feryad eder ne de dövünürüm
Ölümüne sevebilmekten ancak övünürüm.

Ben ölümüne severken hala nedir seni tutan
Sevmek nedir bilmeden sevdim demeye utan